maj 2025 rok
.
W Szanghaju znajduje się około 170 muzeów wśród których są placówki o różnej tematyce, od sztuki i historii po naukę i technologię, co odzwierciedla bogatą historię i kulturę miasta oraz regionu. Szanghaj zaliczany jest do czołówki miast na świecie pod względem największej liczby muzeów. Podczas mojej kilkudniowej wizyty w tym mieście udało mi się odwiedzić cztery muzea, a biorąc pod uwagę ilość artefaktów i wielkość ekspozycji uważam to za całkiem dobry wynik.
Muzeum Szanghajskie
Shanghai Museum
Zaliczane przez wszystkie przewodniki jako główne muzeum, gdzie możemy obcować z sztuką chińską na przestrzeni wieków. I tak rzeczywiście było do ubiegłego roku. Obecnie Muzeum Szanghajskie przeznaczone jest na duże, czasowe wystawy tematyczne. Podczas mojego pobytu była to sztuka starożytnego Egiptu, która zajmowała trzy piętra tegoż muzeum i na którą należało kupić odrębne dosyć drogie bilety. Na czwarte piętro można było wjechać bezpłatnie i zobaczyć trzy odrębne ekspozycje: etnograficzną, brązów i mebli pałacowych. Ekspozycje skromne i wystarczy pół do godziny aby wszystko zobaczyć.
Samo muzeum znajduje się w sercu Placu Ludowego i zostało zaprojektowane na wzór tradycyjnego chińskiego naczynia rytualnego.
A dlaczego tak jest? Jesienią 2024 roku otwarto w dzielnicy Pudong nowe nowoczesne i bardzo duże muzeum dedykowane starożytnej sztuce chińskiej i tam etapowo przenoszone są wszystkie ekspozycje z Muzeum Szanghaju.
.
.
Galeria Sztuki Mniejszości Narodowych Chin
Ekspozycja prezentuje ponad 600 dzieł sztuki i rzemiosła chińskich mniejszości etnicznych w działach, obejmujących: stroje, farbiarstwo, tkactwo, metaloplastykę, rzeźbę, wyroby z laki, wyroby z bambusa i rattanu oraz maski. Można zapoznać się z bogatą i wielowiekową kulturą materialną oraz sztuką chińskich grup etnicznych.
Dzięki środowisku naturalnemu, sposobowi życia i różnicom obyczajowym, każda grupa etniczna ma swoją własną unikalną kulturę. Tworzone tam dzieła sztuki i rzemiosła odzwierciedlają historię i tożsamość każdej grupy etnicznej. Dzieła te były nie tylko wykonane z różnorodnych materiałów, ale również wykonane przy użyciu różnorodnych technik. Oprócz funkcji estetycznych, pełniły również funkcje praktyczne. Dzieła tworzone przez chińskie mniejszości narodowe wnoszą egzotyczne akcenty do całej sztuki chińskiej.
.
.
Chińska Galeria Mebli Ming i Qing
Ekspozycja mieszcząca ponad 100 arcydzieł, ukazuje styl artystyczny i rozkwit chińskiego meblarstwa za czasów dynastii Ming (1368–1644) i Qing (1644–1911). Z kolei dwie zrekonstruowane w galerii sceny – pokój gościnny i gabinet z okresu Ming i Qing – pokazują, jak użytkowano i aranżowano tradycyjne meble.
Chińczycy zaczęli wytwarzać misternie grawerowane i malowane meble już w 1500 r. p.n.e. Meble z tego okresu charakteryzowały się stosowaniem grubych warstw lakieru oraz precyzyjnymi rzeźbieniami. Najnowsze i najbardziej skomplikowane projekty mebli były zarezerwowane dla urzędników i wyższych sfer. Na początku drugiego tysiąclecia krzesła, ławki i stołki były już powszechnym wyposażeniem społeczeństwa chińskiego.
Ciekawostką jest, że to Chińczycy wprowadzili składane stołki, zaadaptowane z projektów plemion koczowniczych, które bardzo ceniły je za możliwość składania i lekkość.
.
.
Galeria Wyrobów z Brązu
Podstawowe rodzaje przedmiotów z brązu w starożytnych Chinach to broń, instrumenty muzyczne, ozdoby wozów i uprzęży końskich, a przede wszystkim naczynia rytualne. Rytualne naczynia miały formę podobną do użytkowej, ale była bogato zdobione, czasem inkrustowane metalami szlachetnymi czy półszlachetnymi kamieniami. Takie naczynia z brązu nie służyły celom użytkowym, natomiast stosowano je podczas różnych ceremonii, uczt oraz jako ofiary grobowe czy elementy wyposażenia świątyń. Mogły być ofiarowywane jako znak królewskiej przychylności, lub przy okazji nadania tytułu szlacheckiego. Posiadanie naczynia wykonanego z brązu było oznaką wysokiego statusu społecznego.
.
.
Muzeum Szanghajskie Wschód
Shanghai Museum East Campus.
W masywnym, szarym budynku znajdują się artefakty z ponad 33 kategorii, a łączna kolekcja przekracza 1,02 miliona eksponatów, w tym prawie 145 000 zaliczanych jest do niezwykle cennych artefaktów.
Niezwykle nowoczesny i bardzo przestronny budynek oferuje sześć kondygnacji ekspozycji nadziemnych i dwóch poziomów podziemnych technicznych (parkingi, magazyny). Na dachu usytuowany jest chiński ogród. W budynku jest restauracja szybkiej obsługi, kawiarnie, sale wykładowe, audytorium. Muzeum tym czasem jest mało rozpropagowane, a ogromne przestrzenie powodują, że możemy spokojnie oglądać arcydzieła sztuki chińskiej.
.
.
Galeria Starożytnego Brązu Chińskiego
Brązy nazywane są naczyniami rytualnymi, ponieważ służyły jako ceremonialne naczynia ofiarne dla bogów lub przodków, oficjalne dary do wzajemnej wymiany lub naczynia na ucztach. Członkowie rodziny cesarskiej i bogaci Chińczycy w zależności od swojej rangi, mieli prawo do posiadania brązów różnego rodzaju i rozmiaru. Brązy były niezbędnym narzędziem umacniania władzy oraz jej symbolem.
Galeria Starożytnego Brązu Chińskiego obejmuje starannie dobrany wybór ponad 500 starożytnych chińskich artefaktów z brązu, pochodzących z okresu 3600 lat, od schyłku dynastii Xia w XVIII wieku p.n.e. do połowy panowania dynastii Qing w połowie XIX wieku n.e.
.
.
Galeria Starożytnej Rzeźby Chińskiej
Chiny od dawna słyną z bogatej różnorodności rzeźb, które przetrwały próbę czasu. W neolitycznych stanowiskach odkryto wiele dzieł rzeźbiarskich wykonanych z różnych materiałów. Za panowania dynastii Xia, Shang i Zhou (2000 do 200 p.n.e.) od wczesnych, prymitywnych form ewaluowały do wspaniałych dzieł sztuki dekoracyjnej, rzeźbionych w jadeicie, kamieniu i kości lub odlewanych z brązu. W czasach dynastii Qin i Han (200 p.n.e. do 200 n.e.) nastąpił rozkwit rzeźby, charakteryzującej się szeroką gamą odmian i kunsztem wykonania.
.
.
Konie, wielbłądy i inne zwierzęta
Konie i wielbłądy zostały udomowione mniej więcej w tym samym czasie i było to około 5 – 6 tysięcy lat temu. W starożytnych Chinach rozprzestrzenił się gatunek, znany jako Koń Przewalskiego, który przybył z terenów obecnego Kazachstanu. Wielbłądy natomiast trafiły do Chin z półwyspu Arabskiego. W chińskiej kulturze koń jest symbolem wielu pozytywnych cech, takich jak siła, wytrwałość, witalność i wolność. Jest również kojarzony ze szczęściem, sukcesem i postępem.
Konie są częstym motywem w chińskiej sztuce i literaturze, zarówno w realistycznych, jak i symbolicznych przedstawieniach.
.
.
Galeria Kaligrafii Chińskiej
Znaki chińskie to pojedyncze symbole językowe zbudowane z takich podstawowych elementów, jak piktogramy, ideogramy i związki fonosemantyczne. Abstrakcyjny charakter struktury znaków chińskich jest uważany za źródło kaligrafii. Mając za sobą długoletnią praktykę pisania w życiu społecznym i różnorodne wzory kompozycji znaków chińskich jako podstawę, kaligrafowie używają pędzla do tworzenia punktów i linii o rytmicznym i dynamicznym charakterze, które nadają znakom głęboką wartość estetyczną.
.
.
Galeria Porcelany Chińskiej
Tradycyjnie chińską ceramikę dzieli się na posiadającą ciało wypalane w niskiej i wysokiej temperaturze, co sprawia, że jest odpowiednio przesiąkliwe albo nieprzesiąkliwe. Jest to zatem podział nieco inny niż ten przyjmowany w tradycji europejskiej. Historia chińskiej ceramiki sięga 20 tys. lat wstecz. Najstarszą tradycję ceramiczną reprezentują znalezione fragmenty ceramiki użytkowej datowane na 18 tys lat p.n.e. Chiny są zatem jedną z najstarszych kultur ceramicznych świata. Z czasem chińskie wyroby porcelanowe zwane „białym złotem” zaczęły docierać na stoły europejskie, stając się najbardziej pożądanymi przedmiotami w pałacach władców poszczególnych państw.
Pierwsza manufaktura porcelany w Europie powstała w 1709 roku, na zamku Albrechtsburg w Miśni (Saksonia), a jej założycielem był August II Mocny. W kolejnych latach manufaktury porcelany powstały m.in. w Austrii i Anglii.
.
.
Galeria Jadeitu
Chińczycy zaczęli rzeźbić jadeit już 3500 r. p.n.e. Proste ozdoby z koralików, guzików i kształtów rurkowych zaliczają się do najwcześniejszych znanych wyrobów z jadeitu. W kulturze chińskiej uważano, że wiele kamieni szlachetnych ma właściwości wykrywania i neutralizowania trucizn, a jadeit należy do minerałów szczególnie silnej mocy. Arystokratów z dynastii Han chowano w strojach z jadeitu, co miało uchronić ich ciała przed rozkładem.
Na początku pierwszego tysiąclecia nowe technologie obróbki metali pozwoliły na opracowanie lepszych narzędzi, które umożliwiły rzeźbienie z jadeitu bardziej delikatnych przedmiotów dekoracyjnych.
Nefryt i jadeit są bardzo podobne, chociaż należą do odmiennych grup minerałów: nefryt należy do amfiboli (krzemiany wstęgowe) jadeit do piroksenów (krzemiany łańcuchowe). Jadeit ma twardość zbliżoną do kwarcu. Nefryt jest nieco bardziej miękki, ale bardziej odporny na pękanie niż jadeit. Jadeit ma twardość 6,5 w skali Mohsa i gęstość 3,2-3,3 g/cm2, a nefryt odpowiednio6,0-6,5 i 2,9-3,1.
Nefryt występuje w kolorze kremowobiałym, a także w gamie odcieni zieleni. Biała odmiana – znana w Chinach jako jadeit „barani” – była najbardziej ceniona aż do początku XIX wieku, kiedy to ta odmiana minerału zyskała na popularności.
Jadeit występuje w wielu wariantach kolorystycznych, w tym niebieskim, lawendowo-liliowym, różowym i zielonym, także czerwonawy lub czarny. Jest przeświecający lub przezroczysty. Najbardziej poszukiwaną odmianą jest półprzezroczysty, szmaragdowozielony jadeit.
W XIX wieku intensywnie zielony jadeit z Birmy, znany jako jadeit zimorodka, stał się ulubionym kamieniem szlachetnym chińskich władców i uczonych cesarskich. Znaczna część jadeitu rzeźbionego w Chinach jest nadal wydobywana w północnej Birmie.
.
.
Muzeum Sztuki Współczesnej w Szanghaju
Atr Museum
Podczas Światowej Wystawy Expo w Szanghaju w 2010 roku, wspaniały chiński pawilon był największą ekspozycją narodową w historii tej imprezy i od momentu powstania przyciągnął miliony zwiedzających. Znany jest również jako „Korona Orientu”, ponieważ jego elementy przypominają starożytną chińską koronę. W 2012 roku pawilon został przekształcony w wielkie muzeum sztuki współczesnej, w którym obecnie znajdują się wystawy z całego świata. Wystawy stałe podzielone są na cztery sekcje tematyczne: Geneza chińskiej sztuki nowoczesnej i współczesnej, Dzieła znanych malarzy, Dzieła przedstawiające historię i kulturę Szanghaju oraz Sztuka chińska XXI wieku. W muzeum znajduje się wiele obrazów znanych chińskich artystów, a także imponująca kolekcja sztuki nowoczesnej.
.
.
Główna ekspozycja prezentuje współczesną historię Szanghaju poprzez bardzo realistyczne obrazy i rzeźby. Obok obrazów opisy przedstawionych sytuacji, które zajmują ważne miejsce w historii miasta na przestrzeni ostatnich 150 lat.
.
.
Jedna z ekspozycji poświęcona jest Hsing Yun, chińskiemu buddyjskiemu mnichowi, nauczycielowi i filantropowi. Zakładał liczne instytucje edukacyjne i kulturalne na świecie. Po udarze mózgu i znacznej utracie wzroku, oddał się sztuce kaligrafii. Rozwinął unikalną sztukę kaligrafii, tworząc dzieła jednym płynnym ruchem pędzla, bez wahania i poprawek.
.
.
Nie wiem czy czasowo, czy na stałe wystawiona jest instalacja z niebieskiego szkła, która bardzo przypadła mi do gustu.
.
.
Muzeum Historii Szanghaju
Shanghai History Museum
Muzeum, które skupia się na około stu latach historii Szanghaju, od czasu otwarcia portu w 1843 roku do przejęcia władzy przez komunistów w 1949 roku. Wśród eksponatów znajduje armata używana w pierwszej wojnie opiumowej, lektyka, ryksza i dwa brązowe lwy, które zdobiły Bank Hongkongu i Szanghaju na Bundzie. Inne eksponaty ukazują historię sztuki, kultury i industrializacji Szanghaju. Muzeum mieści się w neoklasycystycznym budynku Shanghai Race Club z 1934 roku.
.
.
W Muzeum Historii Szanghaju na parterze można obejrzeć wystawy czasowe. Podczas mojej bytności w Szanghaju była to wystawa pięknej i bardzo cennej biżuterii.
.
wystawa czasowa
wystawa czasowa
wystawa czasowa
wystawa czasowa
wystawa czasowa
wystawa czasowa
.
Szanghajskie Muzeum Sztuki Filmowej
Shanghai Film Museum
Muzeum Filmu w Szanghaju oferuje wiele działań kulturalnych związanych z filmem, kolekcje pamiątek, badania naukowe, edukację społeczną i wystawy.
Niestety kinematografia Szanghaju jest mi zupełnie obca, więc do środka nie wchodziłam, tym niemniej wielkość budynku na przeznaczonego takie muzeum zrobiła na mnie wrażenie.
.
.
.
Dziękuję, że jesteś ze mną :).
Mam nadzieję, że zainteresował Cię mój wpis.
Czy chcesz zadać jakieś pytanie? Może napisać coś miłego? A może masz jakieś uwagi do tekstu ?
Śmiało, poniżej możesz to zrobić!
Jeśli podobał Ci się ten wpis, możesz udostępnić go znajomym.
Dziękuję
Ola
Zapraszam do polubienia mojej strony na Facebooku, dzięki której możesz być na bieżąco z moimi wpisami z kolejnych podróży.