maj 2025 rok
.
Miejsca kultu religijnego w Szanghaju
W Szanghaju dominującym wyznaniem jest buddyzm i taoizm z wpływami chińskich religii ludowych. Katolicyzm, prawosławie i islam również są obecne, ale w mniejszym stopniu.
W Szanghaju znajduje się kilka ważnych miejsc kultu religijnego, z których najbardziej znane to: Świątynia Jadeitowego Buddy, będąca głównym ośrodkiem buddyzmu w mieście, Katedra Świętego Ignacego jako ważne miejsce kultu dla katolików, Cerkiew Świętego Mikołaja, która stanowi przykład architektury sakralnej prawosławnej oraz synagoga Ohel Rachel, miejsce kultu społeczności żydowskiej.
.
BUDDYZM
Świątynia Pokoju i Wyciszenia
Jing`an Temple
Wybudowana w 247 roku Świątynia Jing’an usytuowana była w innym miejscu. Tysiąc lat później (1216 roku) przeniesiono ją do obecnej lokalizacji i tak dotrwała do współczesności. W czasie Rewolucji Kulturalnej (1966-1967) decyzją ówczesnych władz została częściowo wyburzona, a w pozostałych pomieszczeniach utworzono fabrykę tworzyw sztucznych. W 1983 roku przywrócono pierwotne przeznaczenia miejsca, a świątynię odbudowano. Rekonstrukcję ukończono w 2010 roku i obiekt udostępniono turystom.
.
.
Świątynia otoczona jest obecnie drapaczami chmur i przez to wydaje się niewielka, za to z daleka przyciąga wzrok swoimi złocistymi dachami.
Kompleks Świątyni Jing’an składa się z kilku niezależnych pawilonów w stylu południowym, każdy z własnym dziedzińcem pochodzącym z ostatniej przebudowy.
.
.
Mahavira to główna sala świątyni, wsparta na 46 kolumnach, nazywana również „Cenną Salą Wielkiego Bohatera”. Budynek w całości wykonany jest z drewna tekowego. W centralnej części Sali usytuowany jest posąg medytującego Buddy Siakjamuniego siedzącego na kwiecie lotosu. Posąg wykonany jest z 15 ton srebra i ma prawi 9 metrów wysokości.
.
.
Sala jadeitowego Buddy. Pośrodku pomieszczenia usytuowany jest 3,8 metrowy posąg Buddy wykonany z białego jadeitu pochodzącego z Birmy. Jest to największa w Chinach figura siedzącego Buddy wykonanego z jadeitu. Łagodny wyraz twarzy Buddy emanuje spokojem i pomyślnością.
.
.
Na środku największego placu stoi sporych rozmiarów kadzielnica obwieszona różnej wielkości dzwonkami. Dokoła gromada dzieci i nie tylko, zabawia się rzucaniem pieniążkami, tak aby trafić w dzwonek, który wyda dźwięk.
.
.
Tradycyjnie 8 kwietnia każdego roku na terenie i wokół świątyni odbywa się jarmark rękodzieła i produktów rolnych przyciągający licznych turystów.
.
.
Żeby wejść za darmo na teren świątyni, należy wcześniej zarezerwować przez Internet określony termin, albo stać w długiej kolejce. Można też podejść do kasy i powiedzieć, że chcemy zrobić darowiznę na rzecz świątyni. Koszt takiej darowizny to 50 juanów od osoby (25 zł) i można wejść bez stania w kolejce.
.
Świątynia Nefrytowego Buddy
Temple of the Jade Buddha
Świątynia Nefrytowego Buddy została założona nie całe 150 lat temu (1882 r.) przez mistrza Huigena. Po zakończeniu pielgrzymki do Tybetu i oddaniu hołdu Buddzie w drodze powrotnej zatrzymał się w Birmie, obecnie Mjanmie. W uznaniu zasług mistrza Huigena otrzymał on od lokalnych mnichów kamienie nefrytowe najwyższej jakości. Na polecenie mistrza miejscowy rzeźbiarz wykonał pięć posągów Buddy, które Huigena zabrał ze sobą w drogę powrotną. Nie mając środków na dalszy transport ciężkich posągów, przejeżdżając przez Szanghaj pozostawił dwa z nich, nawołując do budowy świątyni Nefrytowego Buddy. W czasie Rewolucji Kulturalnej świątynia nie uległa zniszczeniu dzięki „drobnemu” wybiegowi mnichów, którzy na bramach kompleksu umieścili portrety Mao Zedonga.
Kompleks składa się z kilku symetrycznie usytuowanych budynków ze ścianami zewnętrznymi w charakterystycznym żółtym kolorze. Przy świątyni znajduje się klasztor zamieszkiwany przez kilkudziesięciu mnichów pełniących pieczę nad podlegającymi im budynkami. Świątynia Nefrytowego Buddy to jedna z największych świątyń w Chinach składająca się z 72 komnat.
Sala Wielkich Bohaterów, w której znajdują się trzy duże posągi Buddy z Buddą Maitreją po środku, siedzących na platformie w kształcie kwiatu lotosu
.
.
Wieża Nefrytowego Buddy w której umieszczone jest ponad 7000 zwojów z sutrami. W głównej Sali umieszczony jest posąg Nefrytowego Buddy ozdobiony szafirami i agatami. Siedzący Budda ma wysokość 190 centymetrów i waży 205 kilogramów. W tym pomieszczeniu wierni kupują butelkę ze „świętą” wodą, która następnie wylewana jest do kadzi na ołtarzu przed siedzącym Buddą.
.
.
Pawilon Leżącego Buddy w którym przechowywane są dwie figury Buddów. Mniejszy, cenniejszy, przywieziony przez mnicha Huigenga, leżący Budda ma długość 96 centymetrów. Większa (4 metrowej długości) postać leżącego na prawym boku Buddy jest repliką tej mniejszej i podarowaną przez buddystów z Singapuru w 1988 roku.
.
.
W każdym z kilkunastu pawilonów na terenie Świątynia Nefrytowego Buddy znajduje się odrębna niewielka świątynia, w której wierni mogą czcić swoje wybrane bóstwo.
.
.
Tego dnia kiedy byłam w świątyni padał rzęsisty deszcz. Aby przeczekać najgorszą ulewę wybrałam się na pierwsze piętro jednego z budynków i natrafiłam na ciekawą wystawę współczesnej ceramiki i grafiki.
.
.
Książe Siakjamuni przyszedł na świat pod drzewem Aśoka w Ogrodzie Lumbini (Nepal). Książę zaraz po urodzeniu wstał, przeszedł siedem kroków stawiając stopę na kwiecie lotosu wskazując jedną ręką na niebo, a drugą na ziemię i oznajmiając „Jestem jedyny na niebie i na ziemi”. Następnie z nieba spadły dwa strumienie czystej wody i obmyły ciało małego Buddy. Dzień ten przypada na ósmy dzień czwartego miesiąca księżycowego w kalendarzu chińskim. Tego dnia Buddyści przychodzą do świątyni, aby wziąć udział w ceremonii kąpieli Buddy. We współczesnym kalendarzu wypada to 5 maja i przypadkowo miałam okazje obserwować obchody tej uroczystości.
.
.
W świątyni bardzo dużą dbałością otoczone są koty. W kilku miejscach usytuowane są specjalne, bardzo luksusowe domki dla kotów. Myślę, że nie jeden kot chciałby tam zamieszkać.
.
.
Świątynia Kwiatu Smoka
Longhua Temple
Buddyjska świątynia poświęcona jest Buddzie Maitreji. Chociaż większość obecnych budynków pochodzi z późniejszych rekonstrukcji, świątynia zachowała architektoniczny projekt klasztoru szkoły chan z przed tysiąca lat. Jest to największy starożytny kompleks świątynny w Szanghaju.
Według legendy w 242 roku, ówczesny król Wuyue uzyskał relikwie (Sharira) skremowanych szczątków Buddy. Aby przechowywać te cenne relikwie, król nakazał budowę 13 pagód. Mówi się, że Pagoda Longhua była jedną z nich. Nazwa świątyni również ma swoje źródło w lokalnej legendzie, według której w tym miejscu pojawiały się kiedyś smoki.
.
.
W latach sześćsetnych podczas wojny, świątynia została doszczętnie zniszczona, a trzysta lat później została odbudowana. Obecny projekt architektoniczny nawiązuje do oryginału z czasów dynastii Song (960–1279). Choć rdzeń obecnej pagody Longhua zachował się z tamtego okresu, to większość budynków świątyni została przebudowana. Współczesną restaurację całego kompleksu świątynnego przeprowadzono w 1954 roku.
Świątynia ma również czarne karty swojej historii. Teren świątyni był wykorzystywany jako miejsce internowania i publicznych egzekucji. W 1927 roku przeprowadzono w Szanghaju czystkę wśród podejrzanych o sympatie komunistyczne. Tysiące ofiar tej czystki przywieziono na teren świątyni w celu wykonania egzekucji. Upamiętnia je dziś Cmentarz Męczenników Longhua za świątynią. Podczas drugiej wojny chińsko-japońskiej Japończycy utworzyli w tym miejscu największy obóz internowania dla cywilów, gdzie w bardzo trudnych warunkach przetrzymywano Amerykanów, Brytyjczyków, a także obywateli innych państw sprzymierzonych.
.
.
Podczas mojego zwiedzania padał całkiem spory deszcz i zadowolone z tego były chyba tylko gęsi i kaczki mające swój niewielki stawik na środku głównego placu.
Pagoda Longhua
najbardziej znana z 16 historycznych pagód, które wciąż stoją Szanghaju. Ma ośmiokątny układ i wysokość siedmiu pięter zmniejszających się od dołu do góry. Pagoda składa się z pustego, rurowatego, ceglanego rdzenia otoczonego drewnianymi schodami. Zewnętrznie zdobią ją balkony, balustrady i odwrócone okapy. Te zewnętrzne dekoracje zostały zrekonstruowane zgodnie z oryginalnym stylem. Ze względu na swój wiek pagoda jest krucha i nie jest dostępna dla zwiedzających.
.
.
Sala Maitrei
Wewnątrz sali znajduje się wspaniała ceglana rzeźba „Dziewięciu Lwów”, symbolizująca misję „zbawienia świata”. W centrum stoi radosny i pulchny mnich Budai, uśmiechnięte wcielenie Buddy Maiatrei.
.
.
Wielka Sala Wielkiego Mędrca
Wielka Sala , znana również jako Sala Mahawiry, jest jedną z najważniejszych części świątyni Longhua. Wewnątrz znajduje się czy centralnie usytuowany ozdobiony świętą koroną posąg Buddy Wajroćany, z gestem dłoni symbolizującym oświecenie. Po bokach Buddy Wajroćany znajdują się Mandziuśri po lewej stronie i Samantabhadra po prawej, obaj czczeni za mądrość i cnotę. W sali znajduje się również Dwudziestu Niebiańskich Królów, Osiemnastu Arhatów oraz przedstawienie głębokich nauk historycznego Buddy na Szczycie Sępa, gdzie uczniowie i bóstwa gromadzili się, aby słuchać jego mądrości.
.
.
Sala Guanyina
Sala z różnorodną kolekcją posągów, w tym Tysiącramienna Guanyin, trzydzieści dwie figury transformujące Guanyin oraz wizerunki głównych postaci niebiańskich, ludzkich i mitycznych, takich jak Mahadewa, król Prasenadżit i Osiem Rodzajów Duchów.
.
.
Pawilon Mahavira
Pawilon Mahawiry, to serce świątyni, gdzie wierni oddają cześć Buddzie. W środku znajdują się rzeźby Buddy z różnych dynastii, w tym Tang, Ming i Qing. Świątynia jest ważnym centrum kulturalnym i religijnym, a także miejscem corocznego jarmarku Longhua
.
Pawilon Czterech Niebiańskich Królów
Czterech Niebiańskich Królów to czterech buddyjskich bogów, z których każdy, jak się uważa, czuwa nad jednym z głównych kierunków świata. Sala Czterech Niebiańskich Królów jest nieodzownym elementem chińskich świątyń.
Virupaksha – powszechnie przedstawiany jako człowiek o czerwonej skórze i odziany w zbroję. Często przedstawia się go trzymającego w dłoniach węża (boskiego smoka) lub lasso, którego używa do wciągania ludzi w buddyjską wiarę. Posiada boskie oko, które pozwala mu widzieć na duże odległości. Jest strażnikiem kierunku zachodniego. Reprezentuje porządek i uosabia mądrość.
Vaishravana – jest biegły w buddyjskiej dharmie, strzeże bogactwa i przynosi szczęście. Często przedstawiany jest z żółtą twarzą. Trzyma parasolkę (chatra) jako symbol swojej suwerenności. Czasami przedstawiany jest również ze szczurem lub mangustą, często wyrzucającą klejnoty z pyska. Mangusta jest wrogiem węża, symbolizującego chciwość lub nienawiść; wyrzucanie klejnotów symbolizuje hojność. Vaishravana zapewnia radość i dobrobyt. Reprezentuje deszcz i uosabia bogactwo. Jest strażnikiem kierunku północnego.
Dhritarashtra – obejmuje współczuciem wszystkie istoty i chroni ziemię. Kojarzony jest z muzyką i harmonią, a jego pipa (chińska lutnia) symbolizuje użycie muzyki do szerzenia radości i nawracania istot na Dharmę. Przedstawiany jest z niebieską twarzą. W chińskiej legendzie przedstawiany jest jako generał, który później osiągnął boski status i został mianowany Niebiańskim Królem Wschodu. Miał stu synów i jedną córkę.
Vidradhaka – oznacza tego, który może wydawać polecenia i głosić wszystkim istotom czującym nauki wspierające cnotliwość i ochronę Dharmy. Jest surowy i potężny, a swoją siłę wykorzystuje do karania i przeciwstawiania się złu oraz ochrony dobra. Reprezentuje wiatr i uosabia moc i cnotę. Przedstawiany jest z czarną twarzą i jest Niebiańskim Królem Południa.
.
.
Sala Kuan Yin i Tysiąca Buddów
Kuan Yin to bodhisattwa miłosierdzia i współczucia w buddyzmie wschodnioazjatyckim. Bodhisattwa to osoba, która osiągnęła oświecenie (bodhi), ale odłożyła wejście do nirwany, aby pomóc wszystkim istotom osiągnąć ten stan.
Wokół Kuan Yin wyrzeźbionej z jednego kawałka drewna, zgromadzone jest duża ilość złotych figurek Buddy, co jest typowe dla świątyń buddyjskich.
.
.
W każdym z pawilonów można zobaczyć czasami ogromne świeżych ilości kwiatów i pracowników stale dbających o nie. Nie widziałam, żeby wierni przynosili własne kwiaty. Zastanawiało mnie kto finansuje koszty utrzymania tego wszystkiego, aż znalazłam rozwiązanie w postaci cennika. Wierny wybiera gatunek kwiatów i przez jaki czas mają być wystawiane w jego imieniu. I tak, na przykład storczyki jednorazowo to koszt ok 150 zł, a za cały rok to prawie 7000 zł. Lilie w zależności od sali, roczna usługa to koszt od 2400 do 3300 zł.
.
KATOLICYZM
Katedra Świętego Ignacego
Santa Ignatius Cathedral
Kościół wzniesionao na początku XX wieku w miejscu zbudowanego przez jezuickich misjonarzy czterysta lat wcześniej (1608 r.). Katedra z czerwonej cegły reprezentuje styl neogotycki i początkowo była nazywana „największą katedrą Dalekiego Wschodu”, a obecnie „Watykanem Szanghaju”. Posiada dwie charakterystyczne wieże o wysokości 60 metrów.
.
.
Wewnątrz kościoła znajduje się 19 ołtarzy, a główny ołtarz wyrzeźbiony w Paryżu, przetransportowano do Szanghaju w 1919 roku. Na szczycie głównego ołtarza stoi rzeźba Świętego Ignacego patrona kościoła z otwartą księgą, w której jest napisane Ad Dei Gloriam – Na chwałę Bożą . Po lewej stronie od ołtarza znajduje się sala poświęcona pamięci zmarłych.
Wchodząc do katedry pierwsze na co zwraca się uwagę to duża ilość kolumn ozdobionych rzeźbionymi wzorami. Wszystkie 64 kolumny wykonane są z kamienia pochodzącego z góry Jin w Suzhou.
.
.
W kościele jest ponad 60 ostrołukowych okien i sześć dużych rozet. Na witrażach o treściach chrześcijańskich można dopatrzyć się tradycyjnych motywów chińskich.
.
.
Katedra doznała poważnych zniszczeń podczas Rewolucji Kulturalnej. Zburzono wówczas między innymi iglice wież i zerwano dach, a we wnętrzu kościoła urządzono magazyny. Zniszczono również istniejące dawniej przy świątyni bibliotekę, sierociniec, szkołę, drukarnię oraz wieżę ciśnień, z których odbudowano jedynie część szkoły i biblioteki.
Przed wejściem do kościoła trzeba przejść kontrolę zawartości torebek. Pierwszy raz odmówiono nam wejścia, nie ze względu na strój, bo ten był bez zarzutu, ale na sandały na nogach i odkryte palce u stóp !!!. Po drobnej interwencji zostałyśmy jednak wpuszczone do środka.
.
PRAWOSŁAWIE
Sobór Ikony Matki Bożej „Wstawienniczka Za Grzesznych” w Szanghaju
Icon of the Theotokos Orthodox Cathedral, Shanghai City
Liczna społeczność rosyjskich imigrantów, którzy znaleźli się w Chinach po rewolucji październikowej i wojnie domowej w Rosji wystąpiła o pozwolenie na budowę świątyni prawosławnej w Szanghaju. Koncepcja budowy soboru pojawiła się w 1929, jednak dopiero pod koniec 1934 roku świątynia została ukończona. W swojej architekturze obiekt częściowo naśladował moskiewski sobór Chrystusa Zbawiciela. Sobór mógł pomieścić 2500 wiernych i trzystuosobowy chór. Znaczenie soboru dla Rosjan mieszkających w Szanghaju wyraża nadany obiektowi przydomek „Kreml chińskiego prawosławia”.
.
.
Podczas Rewolucji Kulturalnej świątynia została zamknięta, a budynek w kolejnych latach wykorzystywano jako magazyn, restaurację i giełdę papierów wartościowych. W 2005 roku budynek został opuszczony i zwrócony Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu w celu ponownego otwarcia cerkwi i utworzenia muzeum . Od 20 lat trwają prace remontowe i konserwatorskie mające na celu odtworzenie oryginalnych dekoracji malarskich przedstawiających osiem postaci świętych proroków starotestamentowych. Sobór nadal jest zamknięty i nie widać, żeby miał być otwarty w najbliższym czasie.
.
ISLAM
Znalazłam informację, że w Szanghaju jest 7 meczetów, niestety nie trafiłam do żadnego z nich.
.
JUDAIZM
Społeczności żydowskie istniały w Chinach od ponad 13 wieków, ale dziś trudno znaleźć ich ślady architektoniczne. W Szanghaju są dwie synagogi.
Synagoga Ohel Rachel – wybudowana ku pamięci Racheli żony fundatora, została ukończona w 1920 roku. Jest to największa synagoga na Dalekim Wschodzie i jedna z dwóch wciąż istniejących w Szanghaju.
Synagoga Ohel Moshe – obecnie mieści się w niej Muzeum Uchodźców Żydowskich w Szanghaju upamiętniające żydowskich uchodźców, którzy mieszkali w Szanghaju podczas II wojny światowej po ucieczce z Europy przed represjami i Holokaustem. W muzeum znajdują się dokumenty, fotografie, filmy i przedmioty osobiste dokumentujące życie ponad 20 000 żydowskich mieszkańców Sektora Zamkniętego dla Uchodźców Bezpaństwowych, lepiej znanego jako Getto Szanghajskie.
.
.
O losach Żydów w czasie II wojny w Szanghaju okupowanym przez Japończyków opowiada bardzo realistyczna powieść „Ostatnia Róża z Szanghaju”
.
Dziękuję, że jesteś ze mną :).
Mam nadzieję, że zainteresował Cię mój wpis.
Czy chcesz zadać jakieś pytanie? Może napisać coś miłego? A może masz jakieś uwagi do tekstu ?
Śmiało, poniżej możesz to zrobić!
Jeśli podobał Ci się ten wpis, możesz udostępnić go znajomym.
Dziękuję
Ola
Zapraszam do polubienia mojej strony na Facebooku, dzięki której możesz być na bieżąco z moimi wpisami z kolejnych podróży.