MAROKO i różne ciekawe miejsca

Grudzień 2022

Ceramika marokańska

W Maroku bardzo popularne są wyroby ceramiczne, wyrabiane techniką tradycyjną, ręcznie malowane oraz wypalane w piecach ogrzewanych drewnem. Najbardziej popularnym wyrobem są tadżiny – naczynie wykonane z dwóch części: podstawy(misy) i stożkowatej pokrywy, w którym przygotowywane są tradycyjne dania kuchni marokańskiej. W kilku hotelach spotkałam się z kolorową, glinianą umywalką w łazience. Jeżeli mamy taką możliwość, to warto wstąpić do takiej manufaktury ceramicznej, żeby obejrzeć cały cykl produkcyjny.

Amonity

Sahara nie zawsze była pustynią, czego dowodzą prace archeologiczne. W Atlasie Wysokim w okolicach miejscowości Merzouga i Erfound odkryto wiele ciekawych skamielin prehistorycznych zwierząt takich jak żółwie, krokodyle i ryby, ale również i znacznie mniejszych okazów. W kopalniach wycinane są duże bloki czarnej skały, która następnie trafia do zakładu kamieniarskiego, gdzie podlega dalszej obróbce. Poprzez szlifowanie i dłutowanie na światło dzienne wydobywane są belemnity i amonity (głowonogi), trylobity (morskie stawonogi) oraz orthoceras (łodzikowate) niewielkie zwierzęta morskie żyjące ponad 100 milionów lat temu. W sklepie obok warsztatu kamieniarskiego można kupić wisiorki, bransoletki, popielniczki, wazoniki, misy, umywalki i co kto sobie tylko zamarzy. Ceny w zależności od zasobności kieszeni, od kilkudziesięciu dirhemów do kilkudziesięciu tysięcy euro.

Tunele nawadniające

Tunele nawadniające (kanat) dostarczały wodę z wyżej położonych terenów Atlasu do niżej położonych osad ludzkich oraz na tereny suche i pustynne w celu nawadniania upraw. Najważniejszym elementem tego systemu irygacyjnego był tunel, łagodnie opadający głęboko pod ziemią. System nawadniający budowano ręcznie, drążąc na głębokości do 15 metrów tunele o średnicy 3-4 metrów. Z wydobywanej ziemi usypywano wzdłuż tunelu kopce, które na powierzchni wyglądają jak duże kretowiska. Co 25-30 metrów były robione szyby przez, które wydobywana była ziemia z przekopu, ale również pozwalały na szybkie dojście do fragmentów, w których osunęła się ziemia. Umiejętność budowy kanatu była dobrze opłacana i zajmowały się tym całe rodziny, przekazując swoje umiejętności następnym pokoleniom. System tuneli nawadniających znajdujący się w okolicach Tafilalt został zbudowany w XIV wieku, a jego podziemna sieć ma około 300 kilometrów.

Ifran

Nowoczesne miasto, zdecydowanie odbiegające swoim wyglądem od typowej architektury arabskiej. W Ifrane na początku XX w. administracja francuska doprowadziła do wybudowania kurortu z myślą o Europejczykach zmęczonych marokańskimi upałami i szukających ochłody i wytchnienia. Miasto znajduje się na wysokości 1660 m n.p.m. w Atlasie Środkowym i jest ośrodkiem sportów zimowych oraz charakteryzuje się iście alpejskim klimatem.

Makak berberyjski

W niektórych miejscach jadąc przez Atlas Średni można trafić na przydrożne stada makaków, które świetnie przystosowały się do turystów i chętnie pozują do fotografii. Jeszcze chętniej oczekują na orzeszki, które można kupić u lokalnych sprzedawców. Trzeba jednak uważać ponieważ małpy są szybkie i trochę bezczelne, potrafią wyrwać torebkę z jedzeniem zanim się spostrzeżemy. Makak berberyjski (magot) to małpa z rodziny koczkodanowatych. W Maroku znajduje się pod ochroną, a ich populację ocenia się na około 15 000 osobników.

Maroko jako plener filmowy

Niezwykła różnorodność krajobrazu Maroka, gdzie możemy spotkać bujną roślinność, oazy, pustynie, góry, rzeki oraz piękne wschody i zachody słońca przyciągnęła wielu producentów filmowych z całego świata. Ouarzazate, to niewielkie miasteczko, które w ciągu kilkunastu lat stało się stolicą marokańskiej kinematografii. W iście zawrotnym tempie wybudowano lotnisko, a następnie bazę hotelową i liczne studia filmowe. Korzystając z tej bazy oraz pięknych okolicznych plenerów nakręcono tu sceny do takich filmów jak: Gladiator, Incepcja, Babel, Ostatnie kuszenie Chrystusa, Lawrence z Arabii, Asterix i Obelisk, Seks w wielkim mieście, Gra o Tron, Hous of Dragon i wiele, wiele innych. Rocznie w Maroku kręconych 20-30 dużych produkcji filmowych. Polska kinematografia również korzystała z marokańskich plenerów podczas kręcenia filmu Kobiety mafii 2.

Aid Ben Haddu niewielka wioska położona na zboczu góry, w której czas się zatrzymał w średniowieczu. Na szczycie wzniesienia znajduje się spichlerz, który był magazynem ziarna dla całej wioski. Spichlerzem zajmowała się jedna osoba, która nie posiadała własnej ziemi uprawnej, co zapobiegało podejrzeniom nadużyć. Obecnie wokół spichlerza turyści budują kopczyki z kamieni (podobne widziałam w Andach w Peru). W średniowieczu Aid Ben Haddu miało bardzo duże znaczenie na szlaku karawan, gdyż była to ostatnia oaza przed przeprawą przez Atlas Wysoki do Marrakeszu.

Czerwone ściany budynków i położony poniżej nad rzeką gaj palmowy stwarza niezwykle malowniczy pejzaż, który wielokrotnie stał się naturalną scenografią produkcji filmowych. Wielu mieszkańców okolicznych wiosek trudni się statystowaniem podczas nakręcania filmów.