Czerwiec 2024 r.
VisitSarajevo to karta uprawniająca do bezpłatnego wstępu do znacznej większości muzeów, przejazdu komunikacją miejską oraz kolejką linową na wzgórze Trebević.
Szczegółowe informacje znajdziesz na stronie https://www.visitsarajevo.ba/
Kupiłam kartę 72 godziny, czyli 3-dniową za 88 KM. Według moich przeliczeń, płacąc bezpośrednio w muzeach wydałabym około 100 KM plus kolejka linowa oraz komunikacja miejska to około 50 KM. Uważam, że w moim przypadku kupno karty miejskiej opłaciło się.
Bilety do muzeów to koszt od 5 do 10 KM, jednorazowy przejazd komunikacją miejską 1,8 KM, a przejazd kolejką linową 30 KM w obie strony.
Dookoła centrum Sarajewa kursuje tramwaj nr 3 i jest to jedyna linia komunikacji miejskiej, która jest zaznaczona na mapach.
Oferta muzeów jest raczej skromna, ale nie oznacza to, że można je pominąć podczas wizyty w Sarajewie. Niestety, może się zdarzyć, że niezależnie od umieszczonych w Internecie terminów swojej działalności, muzeum jest zamknięte. Na pytanie dlaczego jest zamknięte? Usłyszymy odpowiedź – no bo jest zamknięte.
Muzeum Narodowe Bośni i Hercegowiny
Założone w 1888 roku Muzeum Narodowe jest najstarszą i największą instytucją kulturalną i naukową w kraju. Pomysł założenia muzeum sięga połowy XIX wieku, kiedy Bośnia i Hercegowina była jeszcze częścią Imperium Osmańskiego. Muzeum składa się z czterech pawilonów połączonych tarasem, tworząc pośrodku duże atrium przeznaczone na ogród botaniczny. Cały gmach Muzeum Narodowego wzniesiono w duchu neorenesansu, a prace nad budynkiem zakończyły się w 1913 roku.
Muzeum Narodowe podzielone jest na odrębne jednostki: Muzeum Archeologiczne, Muzeum Historii Naturalnej, Muzeum Etnograficzne, Skarbiec Haggadah i Ogród Botaniczny.
Muzeum Archeologiczne
Eksponaty wystawione w Muzeum Archeologii podzielone są na sekcje prahistorii, historii starożytnej, historii średniowiecza. Zbiory archeologiczne dokumentują wszystkie aspekty życia ludzkiego w Bośni i Hercegowinie od starej epoki kamienia po późne średniowiecze. Artefakty ze zbiorów zostały zebrane głównie podczas badań terenowych, choć niektóre zostały nabyte w drodze wymiany, podarunku lub zakupu.
Jednym z najcenniejszych eksponatów jest Rydwan wotywny z brązu, pochodzący z VII wieku p.e., znaleziony w okolicach Sarajewa. Prawdopodobnie należał do wybitnej rodziny, która zajmowała wysoką pozycję społeczną. Tego typu rydwany, ozdobione postaciami ptaków, służyły celom rytualnym i kojarzone są zazwyczaj z kultem słońca. Niestety w Sarajewie znajduje się kopia, a oryginał został pod koniec XIX wieku przekazany do Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu.
Muzeum Historii Naturalnej
Muzeum Historii Naturalnej zajmuje się florą, fauną i geologią Bośni i Hercegowiny. Bardzo bogaty dział geologii obejmuje około 2 000 000 okazów zebranych w wyniku badań terenowych, wymiany, otrzymanych darowizn lub zakupu. Dział zoologii prezentuje okazy zwierząt od prehistorii do współcześnie charakterystycznych i występujących na Bałkanach. Dział botaniczny zajmuje pierwsze piętro i jest to Zielnik Bośni i Hercegowiny, który powstał w 1890 roku i liczy około 55 000 arkuszy. Zielnik został urządzony według systemu Adolfa Englera – niemieckiego botanika i systematyka.
Ogród Botaniczny
Ogród Botaniczny ma powierzchnię 14 270 m2. Obejmuje 15 fitocenoz charakterystycznych w większości dla Bośni i Hercegowiny.
Muzeum Etnograficzne
Dział Etnologii jest odpowiedzialny za gromadzenie, konserwację, eksponowanie i badanie wszystkich aspektów kultury materialnej, duchowej i społecznej narodów Bośni i Hercegowiny. Muzeum utworzone jest w formie domu mieszkalnego prezentującego w kolejnych pomieszczeniach różne aspekty życia rodzinnego i społecznego, cenne artefakty etnologiczne, takie jak zestawy strojów tradycyjnych, sprzęty i wyposażenie.
Skarbiec Haggadah
600-letni żydowski rękopis i jeden z najcenniejszych zabytków Bośni, jest przechowywana w szklanej gablocie o zaostrzonym rygorze. Manuskrypt, napisany odręcznie na bielonej skórze cielęcej, pochodzi z niegdyś kwitnącej społeczności żydowskiej w Hiszpanii i opisuje wydarzenia, począwszy od stworzenia świata, poprzez exodus Żydów ze starożytnego Egiptu, aż do śmierci Mojżesza oraz zasady religijne i tradycje Żydów. Sarajevo Haggadah powstała prawdopodobnie jako prezent ślubny dla małżeństwa dwóch znamienitych rodów w 1350 roku i jest jedną z najstarszych tego typu ksiąg na świecie. Historycy uważają, że została wywieziona z Półwyspu Iberyjskiego przez Żydów, którzy zostali wypędzeni na mocy dekretu z Alhambry w 1492 roku. Szacuje się, że jest wart ponad 7 milionów dolarów.
Manuskrypt można oglądać tylko dwa razy w tygodniu i skarbiec jest dostępny tylko przez godzinę:
wtorki i czwartki w godzinach 12.00 – 13.00.
Muzeum Sarajewa 1878–1918
Muzeum Sarajewa 1878-1918 mieści się w budynku, przed którym zastrzelono następcę tronu austro-węgierskiego arcyksięcia Franciszka Ferdynanda oraz jego żonę Zofię. Ekspozycja przedstawia historię panowania austro-węgierskiego na tym terenie, od przybycia wojsk, poprzez nową administrację, zmiany w życiu i kulturze życia, do rozwoju nowych rzemiosł, gospodarki, architektury, nauki i sztuki. Całość mieści się w jednej dużej sali. Przed wejściem, na chodniku, zaznaczone są ślady kół samochodu arcyksięcia w momencie zamachu oraz odcisk butów, w miejscu w którym stał zamachowiec Gavrilo Princip. Czasami przed muzeum parkuje replika samochodu książęcej pary. Atak na arcyksięcia wydarzył się 28 czerwca 1914 roku i dokładnie miesiąc później stał się bezpośrednią przyczyną wybuchu I Wojny Światowej, która pochłonęła ponad 8 milionów istnień ludzkich.
Ratusz – Vijećnica
Wzniesiony pod koniec XIX wieku za czasów panowania cesarstwa austro-węgierskiego do dzisiaj pozostaje najbardziej rozpoznawalną budowlą w Sarajewie. Budynek Vijećnica jest przykładem architektury neomauretańskiej, także znanej jako neoorientalnej. Styl ten charakteryzuje się wykorzystaniem elementów architektonicznych z okresu panowania Maurów w Hiszpanii oraz wpływami orientalnymi, co można zaobserwować w wielu cechach budynku. Kolumny, łuki i bogato zdobione detale przypominają architekturę mauretańską, natomiast użycie geometrycznych wzorów i ornamentów jest charakterystyczne dla stylu islamskiego. Styl neomauretański był popularny w XIX i na początku XX wieku, zwłaszcza w Europie, gdzie projektanci inspirowali się egzotycznymi elementami architektury islamskiej. Ratusz w Sarajewie jest jednym z najbardziej znanych przykładów tego stylu w regionie Bałkanów.
Arcyksiążę Franciszek Ferdynand i jego żona Zofia 28 czerwca 1914 roku po uroczystym przyjęciu w ratuszu wyruszyli w swoją ostatnią podróż, która miała tragiczne skutki dla historii całego świata.
W takcie wojny w Bośni w nocy z 25 na 26 sierpnia 1992 r. ratusz został trafiony serbskimi, łatwo zapalającymi się rakietami artyleryjskimi. Pożar zniszczył Ratusz wraz z ogromnym zasobem bibliotecznym Biblioteki Narodowej i Uniwersyteckiej w tym 700 rękopisów, 150 tysięcy starodruków i ksiąg rzadkich oraz 1,5 miliona innych woluminów. Na ruinach Ratusza, krótko po zburzeniu, koncert wiolonczelowy w ramach protestu przeciw wojnie, dał wiolonczelista z Sarajewa – Vedran Smailović. Remont Ratusza rozpoczął się w 1996 roku i trwał do 2014 roku, a całkowita odbudowa została wykonana według oryginalnej dokumentacji. W podziemiu można zobaczyć ciekawą ekspozycję poświęconą zniszczeniom jakie odniósł ratusz podczas oblężenia.
Współcześnie Ratusz jest miejscem różnych uroczystości. Podczas mojego pobytu odbywał się IV Bal Austriacki. Przybyło około 700 bardzo elegancko ubrani gości – przedstawicieli polityki oraz świata kultury i sztuki. Najpierw oczekiwali w długiej kolejce aby mogli zrobili sobie zdjęcia na czerwonym dywanie przy dźwiękach orkiestry w mundurach z czasów cesarza Franca Jozefa. Następnie przy dźwiękach walca wiedeńskiego i suto zastawionych stołów mogli się oddać zabawie do białego rana. Austriacki Bal w Sarajewie jest miejscem tworzenia nowych i pogłębiania istniejących więzi kulturowych, politycznych, gospodarczych i humanitarnych pomiędzy Republiką Austrii, a Bośnią i Hercegowiną.
Muzeum Sztuki Współczesnej Ars Aevi
Mieści się na drugim piętrze w budynku Ratusza. Powstałe podczas oblężenia Sarajewa Muzeum Sztuki Współczesnej Ars Aevi jest najbardziej ambitnym projektem kulturalnym i rozwojowym sztuki współczesnej w Bośni i Hercegowinie prezentującym ponad 130 prac artystów światowej sławy. Ars Aevi stało się symbolem wszystkich artystów, którzy solidaryzowali się z Sarajewem, chcąc zbudować wielokulturowe Centrum Sztuki Współczesnej.
Muzeum Historii Bośni i Hercegowiny
Zostało założone w 1945 r. jako Muzeum Rewolucji Bośni i Hercegowiny, a w 1993 r. przemianowano je na Muzeum Historii Bośni i Hercegowiny. Budynek obecnie jest w opłakanym stanie, z odpadającym tynkiem i połamanymi schodami wejściowymi. Ekspozycja dosyć skromna jak na Muzeum Historii i ogranicza się do wystawy „Sarajewo w oblężeniu”, która przedstawia historię życia miasta w latach 1992-1995, ilustrując upór, zaradność i kreatywność mieszkańców podczas oblężenia tego miasta.
Galeria Sztuki Bośni i Hercegowiny
Budynek mieszczącym Galerię Sztuki wybudowany w 1912 roku, był niegdyś domem towarowym Jeśuy i Mojcy Salomów. Kamienica jest pięknym przykładem eklektyzmu łączącego elementy neobarokowe i neorenesansowe. Fasada bogato zdobiona rzeźbami, gzymsami, pilastrami i sztukaterią oraz balustrady z kamiennymi balaskami nadają gmachowi monumentalność oraz elegancję. Budynek został ponownie zaadoptowany po II wojnie światowej, a od 1953 roku jest siedzibą Galerii Narodowej Bośni i Hercegowiny.
Galeria usytuowana na dwóch piętrach. Na pierwszym – wystawy czasowe współczesnych artystów. Na drugim piętrze galeria malarstwa i rzeźby twórców bośniackich z XIX i XX wieku.
Muzeum Zbrodni Przeciw Ludzkości i Ludobójstwa 1992-1995
Muzeum zajmuje pierwsze piętro jednej z kamienic w pobliżu katedry. W kilku niewielkich pomieszczeniach bez okien eksponowane są dokumenty, przedmioty osobiste ofiar znalezione w masowych grobach, fotografie, mapy. W jednej z sali na ekranie monitora wyświetlane są filmy ze wspomnieniami osób, które przeżyły oblężenie oraz filmy dokumentalne z tego okresu, po obejrzeniu ktorych na kartce można napisać swoje odczucia na temat wojny i przykleić do ściany. W innej sali wystawione są pozostałości jednej z rakiet „Luna”, które przyczyniły się do zniszczenia wielu budynków mieszkalnych w Sarajewie.
W Bośni i Hercegowinie Serbowie utworzyli cztery obozy koncentracyjne dla muzułmanów na terenie Prijedoru – gminy w północno zachodniej Bośni. Omarska, i Kararerm były obozami, w których przede wszystkim torturowano i mordowano żołnierzy. Jeden z serbskich oprawców tak się wypowiadał o jeńcach bośniackich w obozach koncentracyjnych – „nie będziemy marnowali na nich kul. Nie mają dachu nad głową. Jest słońce i deszcz, zimne noce. Są bici dwa razy dziennie. Nie dajemy im jedzenia i wody. Będą głodowali jak zwierzęta.” Młodych chłopców gwałcono, a mężczyznom kazano gwałcić się nawzajem, urządzając z tego rozrywkę dla katów.
W Trnopolje i Manjacza przebywała głównie ludność cywilna przed deportacjami, w większości były to kobiety, dzieci i starcy. Kobiety i dziewczynki również były brutalnie gwałcone, niejednokrotnie na oczach swoich najbliższych, o czym w swoich raportach dla ONZ donosił Tadeusz Mazowiecki. Były premier Mazowiecki jako specjalny wysłannik doprowadził później do uznania przez ONZ gwałtów za jeden z elementów świadomej taktyki wojennej mającej na celu poniżenie ofiar konfliktu.
W muzeum wystawione są bardzo realistyczne makiety trzech obozów koncentracyjnych.
Muzeum Olimpijskie
Przyciągający wzrok pałacyk, usytułowany na skraju skarpy, z pięknym widokiem na miasto jest siedzibą muzeum Olimpijskiego. Budynek jest wspaniałym przykładem neorenesansowej architektury z elementami eklektycznymi, który zachwyca swoją bogatą ornamentyką i eleganckimi detalami. „Willa Mandić” została zbudowana w 1903 roku dla prawnika, polityka, premiera Niepodległego Państwa Chorwacji w czasie II wojny światowej, który został stracony jako zbrodniarz wojenny, a jego majątek przeszedł na skarb państwa. Początkowo mieścił się tam Konsulat Amerykański, następnie biura urzędu miejskiego.
Otwarcie Muzeum Olimpijskiego odbyło się 8 lutego 1984 roku, w dniu otwarcia XIV Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie. W pierwszych dniach wojny w Sarajewie 27 kwietnia 1992 roku, jako jedna z pierwszych instytucji kulturalnych, została ostrzelana i zniszczona. Pracownicy muzeum uratowali wiele eksponatów, które następnie były przechowywane w podziemiach hali sportów zimowych „Zetra”. Po wojnie w pomieszczeniach tejże hali sportowej otwarto wystawę poświęconą Zimowej Olimpiadzie w Sarajewie. W 2020 roku przy znacznym współfinansowaniu Komitetu Olimpijskiego wyremontowano i oddano do użytku nową siedzibę muzeum w Willi Mandić.
Na ekspozycję składają się medale, zdjęcia, stroje olimpijskiej reprezentacji Bośni i Hercegowiny, plakaty i różne dokumenty.
Przy okazji warto sobie przypomnieć udział Polaków w tej imprezie sportowej. Reprezentacja Polski liczyła 30 osób (6 kobiet i 24 mężczyzn) w 4 sportach: 20 hokeistów, 1 łyżwiarz figurowy, 3 łyżwiarki szybkie, 6 narciarzy (w tym 3 kobiety). Chorążym reprezentacji Polski był biegacz narciarski Józef Łuszczek. Najwyższa lokata (piąte miejsce) przypadła w wyścigu łyżwiarek na 1500 m Erwinie Ryś-Ferens. Szósta w slalomie specjalnym była Małgorzata Tlałka. Na siódmym sklasyfikowani zostali: Ryś-Ferens na 1000 m oraz Piotr Fijas w skokach na obiekcie K-70.
Muzeum Gazi Husrev-Bey
Muzeum poświęcone jest Gazi Husrev-beyowi (1418-1542), gubernatorowi Bośni, który dokonał wielu udanych podbojów i potyczek mających na celu dalszą ekspansję osmańską na Chorwację i Węgry. Jednak najważniejszym jego dziedzictwem był wkład w poprawę rozwoju strukturalnego Sarajewa i jego obszaru miejskiego. Zlecił i sfinansował budowę wielu ważnych budynków, a także łaźnie, gospody, bazar i fontanny. W swoim testamencie przekazał cały swój majątek na fundację charytatywną (waqf) mającą na celu budowę i długoterminowe wspieranie obiektów i instytucji o charakterze oświatowym i religijnym takich jak meczety, medresy i biblioteki.
Muzeum mieści się na terenie medresy Kurśumlija (uczelni), jednego z wielu budynków Gazi Husrev-bey wybudowanych w Sarajewie. Kolekcja muzealna składa się z ośmiu działów tematycznych eksponowanych w pomieszczeniach, które niegdyś pełniły funkcję sali lekcyjnych. Centralna komnata medresy – dershana (audytorium) to miejsce, w którym znajduje się kolekcja rzadkich przedmiotów. W jednym z pomieszczeń, znajduje się zestaw przyrządów astronomicznych do określania dokładnego czasu w innym stare zdjęcia Sarajewa, a także pomieszczenie poświęcone majątkom funduszu zniszczonym podczas oblężenia Sarajewa w latach 1992-1995.
Na dziedzińcu znajduje się mauzoleum poświęcone 99 muzułmańskim przywódcom religijnym, którzy ponieśli męczeńską śmierć w trakcie oblężenia Sarajewa.
Gazi Husrev-bey został pochowany w turbe na dziedzińcu wzniesionego przez siebie meczetu znajdującego się na wprost muzeum.
Muzeum Żydowskie
Po wypędzeniu z Hiszpanii i Portugalii pod koniec XV wieku rodziny żydowskie zaczęły się osiedlać między innymi na Bałkanach. Pierwsze wzmianki o osiedleniu się kilkudziesięciu kupców, rzemieślników i farmaceutów Żydowskich w Sarajewie pochodzą z 1551 roku. Dwadzieścia lat później społeczność żydowska dostała pozwolenie od gubernatora Sarajewa na założenie własnej dzielnicy, zwanej El Cortijo. Następnie wzniesiono synagogę, która początkowo nazywana była Velika Avlija, a następnie Stara Synagoga Żydowska.
Muzeum Żydowskie mieści się w Starej Synagodze zbudowanej w 1581 roku, i która jest jednocześnie najstarszym miejscem kultu religii judaistycznej w Bośni i Hercegowinie. Nie jest znany pierwotny wygląd Synagogi, świątynia przez ponad 400 lat zmieniała swój kształt i wygląd ze względu na pożary oraz zniszczenia wojenne. Obecny wygląd budynek uzyskał na początku XIX wieku. W czasie II wojny światowej budynek został splądrowany, by następnie służyć jako więzienie dla Żydów, a pod koniec wojny jako magazyn.
Współcześnie odbudowany i odrestaurowany budynek stanowi bardzo ciekawą przestrzeń wystawienniczą. Parter zachował układ synagogi natomiast na dwóch poziomach znajduje się ekspozycja poświęcona historii Żydów w Sarajewie oraz ich wkładu w rozwój miasta. Spora część wystawy poświęcona jest cierpieniom 12 tysięcy bośniackich Żydów zamordowanych podczas II wojny światowej.
Brusa Bezistan
Brusa Bezistan została zbudowana w 1551 roku przez Rustema Paszę męża sułtanki Mihrimah, której rodzicami byli Wielki Wezyr Sulejman Wspaniały i Roksolana czyli Hurren. Kto oglądał Wspaniałe stulecie to może sobie przypomnieć zawiłe koligacje rodzinne Wielkiego Wezyra. Zięć Sulejmana Wspaniałego sfinansował w Sarajewie budowę kamiennego budynku, na planie prostokąta, pokrytego dachem z sześcioma dużymi i dwoma mniejszymi kopułami z przeznaczeniem na miejsce handlu jedwabiem oraz rzemieślniczych warsztatów tkackich produkujących jedwabne tkaniny i dywany.
W trakcie wojny 1992-1995 budynek uległ znacznym uszkodzeniom. Po odrestaurowaniu umieszczono w nim jeden z oddziałów Muzeum Sarajewa.
Ekspozycja ułożona jest chronologicznie, z eksponatami archeologicznymi podzielonymi na trzy główne części: prehistoria, starożytność i średniowiecze. Galeria Bezistanu prezentuje artefakty z okresu panowania osmańskiego i austro-węgierskiego w Sarajewie. Wśród eksponatów można zobaczyć tkaniny, elementy uzbrojenia, stare księgi, elementy wyposażenia domu oraz stroje mieszczan. Szczególnie atrakcyjny dla zwiedzających jest duży model starej dzielnicy w Sarajewie, na którym można zobaczyć jak wyglądało centrum handlu i rzemiosła w XV i XVI wieku.
Muzeum Literatury i Sztuki Scenicznej Bośni i Hercegowiny
Muzeum Literatury i Sztuk Scenicznych Bośni i Hercegowiny mieści się w starym domu rodzinnym wybudowanym w połowie XIX wieku, który pierwotnie był własnością rodziny Skarić, a następnie rodziny Despić. Członkowie tej ostatniej podarowali nieruchomość miastu na cele kulturalne. Muzeum powstało w 1961 roku jako Muzeum Literatury, a prawie dekadę później, w 1970 roku, rozszerzyło swoją działalność o sztuki teatralne.
Na parterze Muzeum znajduje się galeria MAK, w której organizowane są wystawy muzealne, wydarzenia literackie, promocje, koncerty, a także wystawy fotografii, malarstwa, rzeźb i innych form sztuki.
Muzeum zdobi piękny dziedziniec, który jest oazą spokoju. W niewielkim ogrodzie z rodzimymi roślinami i fontanną w miesiącach letnich działa kawiarenka, w której można napić się kawy po bośniacku.
Muzeum Dzieciństwa Wojennego
Muzeum, które skupia się wyłącznie na dzieciństwie dotkniętym wojną. Pierwsza stała wystawa Muzeum Dzieciństwa Wojennego została otwarta w styczniu 2017 roku i co roku jest zmieniana, aby pokazać nieprezentowane wcześniej historie i przedmioty osobiste.
Na wystawie stałej przedstawiono 50 osobistych historii, które ukazują znaczenie i wartość sentymentalną eksponowanych przedmiotów osobistych.
W kolejnej corocznej zmianie ekspozycji historie dobierane są w taki sposób, aby uwydatniały jeden lub kilka aspektów dorastania w czasie wojny, ukazując w ten sposób złożoność wojennego doświadczenia z dzieciństwa.
Wystawa skupia się na doświadczeniach osób, których dzieciństwo zostało dotknięte wojną w Bośni, ale zawiera także część prezentującą historie dzieci dotkniętych obecnie konfliktami na całym świecie. Według szacunkowych danych UNICEF w stolicy Bośni i Hercegowiny do co najmniej 40% dzieci snajperzy oddali bezpośrednie strzały, 51% widziało zabitą osobę, 38% widziało zabitego co najmniej jednego członka rodziny, 19% dzieci było świadkiem masakry, 73% przeżyło ostrzał swojego domu, a aż 89% żyło w podziemnych schronach.
Wystawa zmusza zwiedzającego do chwili wyciszenia i refleksji nad tym, jak ważne jest bezpieczne dzieciństwo. Wysłuchanie i przeczytanie wspomnień dzieci oraz opisy eksponatów pozwolą przybliżyć okrucieństwo wojny, a zwłaszcza dzieciństwo w tym dramatycznym czasie.
Muzeum Browaru
Browar Sarajewo powstał 24 maja 1864 roku i historycy uważają go za najstarszy zakład przemysłowy w Bośni i Hercegowinie. Jest to jedyny europejski browar, który produkuje nieprzerwanie od czasów Imperium Osmańskiego, przez czasy monarchii austro-węgierskiej, aż do czasów współczesnych. W 1907 roku Browar Sarajewo był największym browarem w monarchii austro-węgierskiej. Nawet w najtrudniejszym okresie, podczas agresji na Sarajewo w latach 1992-1995, zakład nie zaprzestał produkcji, ale równocześnie ze względu na wysoko wydajne studnie głębinowe był dostawcą wody dla mieszkańców oblężonego miasta.
Browar prezentuje typowy styl dla budynków produkcyjnych z przełomu XIX i XX wieku. Charakteryzuje się prostotą form, dużymi oknami dla lepszego oświetlenia wnętrz oraz solidnością konstrukcji. Fasady są zakończone ozdobnymi gzymsami. Niektóre okna i wejścia są zwieńczone łukami, co dodaje budynkowi charakteru i nawiązuje do stylu historycznego. Brama wejściowa do kompleksu jest ozdobiona łukami, kolumnami i detalami neoklasycznymi. Nad bramą znajduje się napis w stylu art deco. Budynek Sarajevska Pivara jest interesującym przykładem architektury industrialnej wzbogaconej o neoklasyczne i eklektyczne detale, co nadaje mu charakterystyczny i estetyczny wygląd.
Muzeum Browaru w Sarajewie, niewielkie ograniczające się do dwóch pomieszczeń jest jedyne w swoim rodzaju w Bośni i Hercegowinie. W muzeum znajdują się eksponaty związane z produkcją, etykiety, dokumenty, dyplomy oraz zdjęcia pochodzące z różnych okresów działalności zakładu produkcyjnego na przestrzeni 150 lat.
Informacje dodatkowe
Niestety nie miałam możliwości zwiedzić Domu Despića oraz Domu Svrzo które są obecnie remontowane. Zakończenie remontów przewidziane jest za 2-3 lata. Oba domy prezentujące wnętrza z XVII i XVIII wieku i styl życia mieszkańców bardzo mnie interesowały. Doszłam do obu placówek, żeby się dowiedzieć, że jest nieczynne. Szkoda, że brak jest o tym wiedzy w Centrum Informacji Turystycznej.
Nie byłam w Muzeum Aliji Izetbegovića pierwszego prezydenta niepodległej Bośni i Hercegowiny. Było daleko i pod górkę.
Odpuściłam sobie kilka kolejnych małych prywatnych wystaw (nazywających się muzeami) związanych z wojną bałkańską na przykład muzeum Srebrenicy, muzeum wojny i jeszcze kilka innych, które widziałam – jest to trochę naciąganie turystów. Uznałam, że jedno muzeum o tej tematyce mi wystarczy.
Dziękuję, że jesteś ze mną :).
Mam nadzieję, że zainteresował Cię mój wpis.
Czy chcesz zadać jakieś pytanie? Może napisać coś miłego? A może masz jakieś uwagi do tekstu ?
Śmiało, poniżej możesz to zrobić!
Jeśli podobał Ci się ten wpis, możesz udostępnić go znajomym.
Dziękuję
Ola
Zapraszam do polubienia mojej strony na Facebooku, dzięki której możesz być na bieżąco z moimi wpisami z kolejnych podróży.