WIETNAM – Top 10 Hanoi – Turystyka Seniora

Listopad 2023 r.

W Hanoi jest wiele bardzo ciekawych miejsc, ale poniżej opisuję tylko to, co udało mi się zobaczyć przez dwa dni. Moim zdaniem są to chyba najciekawsze i najbardziej charakterystyczne miejsca dla czteromilionowej stolicy Wietnamu.

1. Most Huc i Świątynia Ngoc Son

Most Huc popularnie zwany Czerwonym Mostem prowadzi na wyspę, gdzie usytuowana jest świątynia Ngoc Son. Obecny most o długości 45 metrów, składa się z 15 przęseł i 16 par drewnianych filarów wspierających całą konstrukcję. Nazwa mostu w tłumaczeniu oznacza „promień światła” lub „wschodzące słońce”. Pierwszy stary most zawalił się 70 lat temu podczas witania Nowego Roku. Natychmiast przystąpiono do odbudowy całkiem nowej konstrukcji z filarami wzmocnionymi betonem. Most jest piękny i z bliska i z daleka, przyciągając wzrok swoim żywym czerwonym kolorem. Moim zdaniem most Huc jest chyba jednym z najpiękniejszych i najbardziej malowniczych mostów na świecie.

Wejście na most i dalej do świątyni jest płatne.

Świątynia Ngoc Son

Na bramie wejściowej widnieją wizerunki smoka i tygrysa, które według konfucjanizmu odzwierciedlają zachętę do nauki, sukcesy na egzaminach oraz doktorat z literatury.

Na placu między bramą, a mostem na kamiennym kopcu jest wieża w kształcie pióra, na której widnieje napis „pisz po błękitnym niebie”. Po przejściu mostu przechodzimy przez Pawilon Spojrzenia Księżyca (Dac Nguyet Lau). Na ścianie po lewej stronie znajduje się płaskorzeźba żółwia symbolizującego długowieczność i zrównoważony rozwój. Po prawej smok reprezentujący siłę i moc.

Główna świątynia Ngoc Son składa się z dwóch połączonych ze sobą budynków. W pierwszym czczony jest Budda Amitabha, który przedstawia wietnamską wizję łączenia trzech religii tego samego pochodzenia. W drugiej części można zobaczyć dwa okazy dużych żółwi, które kiedyś występowały w otaczającym jeziorze.

2. Jezioro Hoan Kiem i Wieża Żółwia

Jezioro Hoan Kiem (Jezioro Miecza) jest jednym z symboli Hanoi, którego nie da się przegapić będąc w stolicy Wietnamu. Od XV wieku nazwa związana jest z legendą o cesarzu Le Thai To (1385-1433). W tym czasie Wietnam zmagał się z wyzyskiem i uciskiem najeźdźców z północy. Cesarz chcąc bronić swój kraj zwrócił się o pomoc do Boga Mórz, a ten pożyczył miecz do walki z wrogiem i przywrócenie pokoju w kraju. Jakiś czas po zwycięstwie władca Le płynął łódką po jeziorze, gdy nagle wynurzył się ogromny żółw i poprosił o zwrot miecza. Cesarz oddał mu miecz, a żółw zanurkował i zniknął w szmaragdowych wodach jeziora. W jeziorze zawsze były żółwie i podobno można je spotkać do dzisiaj. A legenda jak to legenda, nikt nie wie ile w niej prawdy.

Na środku jeziora na maleńkiej wysepce o powierzchni 350 m² znajduje się Wieża Żółwia. W XIV wieku na wyspie powstał niewielki budynek dla rybaków łowiących ryby w jeziorze dla pałacu cesarskiego. W XVIII wieku została wybudowana świątynia, którą wyburzono w XIX wieku i na jej miejscu francuzi wybudowali wieżę ku czci cesarza Le. Wieża ma trzy kondygnacje przy czym każde piętro jest mniejsze od dolnego. Na zakrzywionych, charakterystycznych dla architektury wietnamskiej dachach, początkowo usytułowana była przez Francuzów miniaturowa Statua Wolności, usunięta w 1945 roku.

Wieża Żółwia nie jest dostępna dla turystów i nie wolno podpływać do niej łódką.

3. Katedra Świętego Józefa

Katedra w Hanoi za swojego patrona ma Świętego Józefa, który od 1678 roku jest patronem Wietnamu. W 1880 roku zdecydowano zastąpić niewielki drewniany kościół katolicki reprezentacyjną murowaną katedrą w Hanoi. Ówczesny biskup zwrócił się do francuskiego protektoratu z prośbą o zorganizowanie zbiórki pieniędzy na budowę. Dwukrotnie nie dostał zgody, ale wreszcie udało się zorganizować dwie duże zbiórki w 1883 i 1886 roku, które wraz z innymi źródłami finansowania umożliwiły ukończenie budowy katedry w 1887 roku. Kościół zaprojektowano w stylu europejskiego średniowiecznego gotyku na wzór katedry Notre Dame w Paryżu. Ściany zewnętrzne wykonane są z płyt granitowych. Na froncie kościoła znajduje się figura Świętego Józefa, a na szczycie kamienny krzyż.

W czasie kiedy byłam w katedrze odbywała się uroczystość chrztu.

Kościół jest otwarty przez cały dzień dla turystów.

4. Świątynia Literatury (Quoc Tu Giam)

Najbardziej różnorodny i historyczny zabytkowy kompleks miasta Hanoi, który był pierwszym uniwersytetem w Wietnamie. Otoczony ceglanym murem oddzielającym od miasta, wewnątrz podzielony jest na pięć przestrzeni o rożnej architekturze. W ciągu 700 lat swojej działalności wykształcił tysiące zdolnych i utalentowanych mężczyzn. Obecnie Świątynia Literatury jest nie tylko atrakcją turystyczną, ale również miejscem uroczystego nagradzania wybitnych studentów, organizowania corocznego festiwalu poezji i miejscem gdzie młodzi ludzie przychodzą pomodlić się o szczęście przed egzaminem, a absolwenci podziękować za ukończenie nauki.

Brama Świątyni Literatury, 2. Brama Dai Trung Mon, 3. Stele Doktorów, 4. Świątynia Konfucjusza i jego czterech zasłużonych uczniów, 5. Świątynia Khai Thanh poświęcona trzem monarchom, którzy przyczynili się do rozwoju uniwersytetu, miejsce kultu rodziców Konfucjusza.

Pierwszy Dziedziniec – Obszar Oświecenia

Pierwszy obszar zaczyna się od bramy głównej, na której znajduje się napis Świątynia Literatury. Środkowy chodnik wykonany z czerwonych terakotowych płytek. Po obu stronach ścieżki jest przestronny ogród z alejkami, zadbanym trawnikiem i różnymi drzewami. Po obu stronach pod murem są stawy porośnięte nenufarami.

Drugi Dziedziniec – Obszar Wyciszenia

Przez bramę Dai Trung Mon przechodzimy na drugi dziedziniec, bardzo podobny do pierwszego, porośnięty drzewami zacieniającymi prawie całą powierzchnię stwarzając wrażenie spokoju, zadumy i wyciszenia. Po obu stronach alejki usytuowane są dwa prostokątne stawy otoczone kamienną balustradą.

Dwa jeziora wykopano w tym samym miejscu, co dwa jeziora w pierwszym obszarze. Powtórzenie krajobrazu pokrytego trawą, drzewami oraz roślinami kwitnącymi, dodanie szeregu ścian działowych i dodatkowych przejść, ma na celu stworzenie atmosferę podniosłości

Trzeci Dziedziniec – Bia Tien Si – Stele Doktorów

Dziedziniec rozpoczyna się bramą Khue Van Cac – miejscem harmonii między Niebem, a Ziemią. Brama wsparta na czterech kwadratowych filarach, z których każdy bok ma długość 1 metra. Piętro to konstrukcja drewniana, z okrągłymi oknami, złocona z wyjątkiem dachu i ozdobnych części naroży lub krawędzi dachu, które wykonane są z terakoty. Aby przejść przez bramę trzeba wejść po trzech kamiennych schodach. Po przejściu na drugą stronę stajemy przed dużym kwadratowym stawem nazywanym studnią niebiańskiej czystości. Według starożytnych wierzeń kwadratowa studnia – symbolizuje Ziemię, a okrągłe okna poddasza symbolizują Niebo, co oznacza, że w tym miejscu gromadzi się cała kwintesencja połączenia Nieba i Ziemi. Brama Bia Tien Si uznana jest za jeden z symboli Hanoi.

Stele Doktorów. Po prawej i po lewej stronie od studni niebiańskiej czystości ustawione są kamienne stele. Stela, to kamienna tablica ustawiona na grzbiecie żółwia, który w kulturze wietnamskiej oznacza długowieczność. Po każdym egzaminie wykonywano nową stelę, na której zapisywano szczegółowe informacje o przebiegu egzaminu, liczbie uczestników i sylwetkach wszystkich absolwentów. Publiczne wyróżnienie laureatów, którzy zdali cesarskie egzaminy miało zachęcać młodych adeptów do wytężonej nauki. W sumie w latach 1484-1780 wyryto 2313 nazwisk laureatów cesarskich egzaminów, które odbywały się co trzy lata.

Z prowadzonych badań archeologicznych wynika, że powstało 117 steli. Niestety na skutek różnych wojen do dnia dzisiejszego pozostało 82 stele, które stanowią najcenniejsze dziedzictwo Świątyni Literatury.

Czwarty Dziedziniec – Thuong Dien – miejsce kultu Konfucjusza

Na czwarty dziedziniec wchodzi się przez bramę Dai Thanh (Drzwi do wielkiego sukcesu). Między budynkami znajduje się bardzo obszerny plac ceremonialny, który jest centrum kompleksu. Po obu stronach placu usytuowane są budynki, w których znajdowały się ołtarze siedemdziesięciu dwóch najbardziej zasłużonych uczniów Konfucjusza. W centralnie położonym budynku czczony jest Konfucjusz i jego czterej najbardziej zasłużeni uczniowie. W sanktuarium znajdują się także ołtarze dziesięciu zasłużonych filozofów. W gablotach wystawione są książki, kałamarze, pióra i inne przedmioty osobiste należące do niektórych uczniów, studiujący w Świątyni Literatury.

Piaty Dziedziniec – Świątynia Khai Thanh

Piąty i ostatni dziedziniec, przeznaczony był dla najzdolniejszych studentów, dla których przeznaczone były trzy akademiki po 25 pokoi każdy, zachodnie i wschodnie sale lekcyjne oraz drukarnię. Podczas wojny indochińskiej w 1946 roku ta część Świątyni Literatury została w znacznym stopniu zniszczona i dopiero w 2000 roku odbudowano tę część uniwersytetu.

W budynku frontowym zwanym świątynia Khai Thanh, obecnie organizowane są wystawy, konkursy poezji, konferencje naukowe oraz inne liczne uroczystości kulturalne. Na parterze znajduje się pomnik rektora uniwersytetu i eksponuje przedmioty związane z świątynią i akademią. Piętro poświęcone jest trzem monarchom z różnych epok, którzy najbardziej przyczynili się do powstania i rozwoju Świątyni Literatury: ufundowaniem uczelni, utworzeniem Akademii Cesarskiej oraz nakazaniem wykonywania steli z nazwiskami absolwentów. Świątynia Khai Thanh jest miejscem kultu rodziców Konfucjusza.

5. Mauzoleum wujka Ho

Przywódca i twórca współczesnego Wietnamu Ho Chi Minh, przez Wietnamczyków nazywany jest w skrócie Wujek Ho. Mauzoleum wujka Ho to cały kompleks w skład, którego wchodzi Mauzoleum, Pałac Gubernatora, budynki gospodarcze, dom na palach wujka, staw i otaczający wszystko park.

Mauzoleum Ho Chi Minha, to niezwykle reprezentacyjna i monumentalna budowla ulokowana w centrum miasta, w której spoczywa wietnamski przywódca. Za wzorzec posłużyło Mauzoleum Lenina w Moskwie. Mauzoleum otoczone jest przestronnym placem podzielonym na 240 zielonych kwadratów. Sam budynek z zewnątrz wyłożony szarym granitem, a wewnątrz szarym, czarnym i czerwonym marmurem z kamieniołomów w Da Nang. Na portyku umieszczony jest napis „Chu tich Ho Chi Minh”. Mauzoleum ma ponad 42 metry szerokości i 22 metry wysokości. Charyzmatyczny przywódca Wietnamu był podobno człowiekiem niezwykle skromnym i jego życzeniem było, żeby po śmierci go spopielić, a jego prochy rozsypać nad trzema częściami Wietnamu. Niestety Ho Chi Minh został zabalsamowany, a następnie złożony do szklanego sarkofagu w centralnej sali Mauzoleum i wystawiony na widok publiczny. Raz do roku wywożony jest na dwa miesiące do Moskwy w celu przeprowadzenia konserwacji.

Naprzeciwko Mauzoleum można zobaczyć budynek Zgromadzenia Narodowego Wietnamu, który jest największym i najbardziej złożonym gmachem biurowym wybudowanym w Wietnamie. Budynek ma symbolizować władzę legislacyjną i osiągnięty postęp przez Wietnam. Dolna część budynku ma kształt sześcianu, który jest symbolem matki i ziemi, podczas gdy okrągła szklana sala konferencyjna reprezentuje niebo i ojca.

Pałac Gubernatora. Ho Chi Minh gdy został wybrany na prezydenta Demokratycznej Republiki Wietnamu, przejął kontrolę nad Hanoi od francuskiego gubernatora, który opuścił swój pałac. Ze względu na status nowego prezydenta zaproponowano mu zamieszkanie w opuszczonym Pałacu Gubernatora. Wujek Ho źle się czuł w tej pełnej przepychu rezydencji w stylu francuskim i natychmiast zlecił budowę skromnego domu na palach w głębi ogrodu. Wujek Ho w Pałacu Gubernatora mieszkał przez jeden rok.

Budynki gospodarcze Kilka budynków między innymi garaże, w których stoją trzy samochody: Pobiada, Peugeot, Rolls Royce używane przez wujka Ho. W innym budynku jest niewielka ekspozycja ze zdjęciami wodza narodu. W kolejnym domu przez szybę można zobaczyć pierwsze pokoje w których urzędował przez kilka miesięcy wujek Ho zanim wprowadził się do Pałacu Gubernatora.

Dom na palach był mieszkaniem i miejscem pracy wieloletniego przywódcy Wietnamu. Dom położony jest w parku i graniczy ze stawem pełnym karpi. Na piętrze znajdują się dwa niewielkie, skromnie urządzone pokoje, z których jeden był gabinet m, a drugi sypialnią. W pokojach można zobaczyć wiele oryginalnych przedmiotów, które używał wujek Ho. Wolna przestrzeń pod domem była wykorzystywana do organizowania przyjęć międzynarodowych delegacji i organizowania konferencji. W tym miejscu spotykali się urzędnicy partyjni, generałowie oraz dygnitarze, którzy siedzieli na skromnych bambusowych i drewnianych krzesłach. W domu na palach Ho Chi Mingh mieszkał od 1958 roku, aż do śmierci w 1969 roku. Grupy Wietnamczyków odwiedzają ten drewniany dom, aby doświadczyć obecności ich zmarłego prezydenta, który nosił brązowe bawełniane ubrania i sandały zrobione z opon samochodowych. Ludzie niejednokrotnie mylili go z typowym wiejskim starszym mężczyzną, a nie z ich ukochanym prezydentem.

Park otaczający dom na palach jest pełen ulubionych roślin, które sam własnoręcznie uprawiał i pielęgnował przywódca Wietnamu. Park, w którym rosną hibiskusy, wierzby płaczące, cyprysiki błotne, palmy, drzewa płomieniste oraz inne rzadkie okazy z Wietnamu i innych krajów jest bardzo zadbany. Liczne, bogato owocujące drzewa mango rosną wzdłuż alei otaczającej staw.

6. Świątynia na jednej kolumnie (Dien Huu Tu)

Legenda związana z powstaniem tej jedne z najbardziej znanych wietnamskich świątyń opowiada o królu, który żył w na początku XI wieku. Król długo był bezdzietny i bardzo pragnął syna. Pewnej nocy królowi przyśnił się Budda siedzący na wielkim kwiecie lotosu i przyzywający króla do siebie, który musiał wejść po schodach. Kiedy monarcha zbliżył się do bóstwa, ten podał mu zawiniątko z maleńkim chłopczykiem. Po przebudzeniu Król opowiedział o swoim śnie dworzanom. Stary, mądry mistrz poradził królowi, żeby wybudował kamienną kolumnę na środku ziemi, na niej pagodę w kształcie lotosu i umieścił w niej posąg Guan Yin. Król krótko po wybudowaniu świątyni poślubił piękną wieśniaczkę, która urodziła mu syna. W podziękowaniu monarcha polecił mnichom chodzić po okolicy śpiewając modlitwy o długowieczności. Tyle legenda.

I tak oto powstała świątynia na jednej kolumnie, do której najczęściej przychodzą się modlić i składać dary młodzi ludzie planujący powiększenie rodziny.

Obok Świątyni na jednej kolumnie w tym samym kompleksie, znajduje się zabytkowa pagoda buddyjska.

7. Kawa jajeczna

W większości kawiarni podawana jest kawa po hanojsku. Kawa jak to kawa mielona zaparzona. Do osobnego naczynia wlewa się mleko skondensowane dodaje żółtka, miód, karmel, cukier trzcinowy i rum. Żółtko z pozostałymi składnikami ubijane jest tak długo aż wytworzy się kremowa polewa o konsystencji gęstej piany, a następnie wlewa się to na powierzchnię wcześniej przygotowanej kawy. Jest to taki kawowo-jajeczno–alkoholowy ulepek tworzący podobno idealną równowagę pomiędzy słodyczą i goryczką kawy, ale bardzo smaczny. Napój najlepiej smakuje gdy jest gorący. Polecam spróbować.

8. Pociąg

Nietypową atrakcją Hanoi są kursujące pociągi pasażerskie przez gęsto zabudowane śródmieście. Przy samych torach ulokowały się kawiarenki i restauracje, gdzie można usiąść coś zjeść lub wypić, a przy okazji mieć przejeżdżający pociąg na wyciągnięcie ręki.

9. Przejazd rikszą

Przejazd rikszą jest dla ludzi o mocnych nerwach oprócz tego, że jest to świetna forma zwiedzania miasta. Przejazd jednoosobową rikszą, trwający 45-60 minut to koszt 15-20 $. W Hanoi nie obowiązują żadne przepisy ruch ulicznego, to znaczy może i są, ale nikt ich nie respektuje. Skutery jadą we wszystkich dowolnych kierunkach, między nimi przepychają się samochody większe i mniejsze i jeszcze piesi, którzy wchodzą na jezdnie gdzie chcą i kiedy chcą. A nasz pan rikszarz w tym wszystkim wymusza pierwszeństwo. Ten przejazd przez centrum miasta był ogromnym przeżyciem i uważam że jest to obowiązkowa rozrywka w Hanoi.

10. Hanoi w dzień

W dzień wszyscy się spieszą. Na ulicach panuje ogromny ruch. Przechodnie przysiadają na chwilę na małych stołeczkach wzdłuż ścian budynków, żeby na szybko wypić kawę lub coś zjeść.

11. Hanoi nocą

W nocy zaczynają funkcjonować liczne uliczne restauracje, gdzie kuchnia zaprzecza wszelkim zasadom higieny, a mycie naczyń odbywa się w jednej wodzie w miskach stojących na chodniku. Co by nie było, zjadłam tak zwany street food, przeżyłam i nie miałam żadnych objawów ubocznych. Otwierają się stragany i ulice tam gdzie w dzień był duży ruch skuterów i samochodów, zamieniają się w wielki bazar. Poczucie bezpieczeństwa, gdyby wybuch pożar mają dawać rozstawione od czasu do czasu wózki z gaśnicami. W okolicy czerwonego mostu, na placu głośna muzyka zaprasza do tańca i kilkadziesiąt par zatapia się w tangu na nic nie zwracając uwagi. Barwne, głośne, ruchliwe – takie jest Hanoi nocą

Budynki w centrum Hanoi

Warto zwrócić uwagę na budynki, których szerokość w wielu przypadkach nie przekracza czterech metrów, za to wysokie są cztery i więcej pięter. Dlaczego takie wąskie i wysokie budynki. Wszystko przez oszczędność, dlatego, że podatki płacone są od szerokości dostępu frontu do ulicy. Jak żyć w takim wąskim budynku, czasami mającego do kilkunasty metrów w głąb działki ? Podobno klatka schodowa jest po środku budynku, a na każdym poziomie są dwa długie i wąskie pomieszczenia. Jak jest od podwórka nie wiem, ale od frontu budynki mają bardzo ciekawe i ozdobne fasady.