PERU Lima – Katedra świętego Jana i Bazylika świętego Franciszka

czerwiec 2022

Lima

Początkowo stolica Peru miała się znajdować nad brzegiem Pacyfiku w zatoce Callao, ale ze względów strategicznych Pizzaro zdecydował się przenieść ją około 16 kilometrów w głąb lądu.  Kiedy pierwszy raz przybył w to miejsce w styczniu 1535 roku, przy pięknej słonecznej pogodzie nazwał miejsce swojego nowego obozowiska Miastem Królów. Miało to związek ze świętem Trzech Króli przypadającym w styczniu. Niestety w czerwcu pogoda nie rozpieszcza ani mieszkańców ani turystów dlatego najlepiej opis pogody oddaje powiedzenie Pizarra,  że „Lima jest bura i szara jak brzuch oślicy”.

W Limie w czerwcu średnia temperatura wynosi 150C przy wilgotności powietrza 90-96%, stałym zachmurzeniu oraz częstymi opadami deszczu lub mżawki. Pomimo tego Lima uznawana jest za najsuchszą stolicę świata.

Lima do lat 70-tych XX wieku liczyła około 2 milionów mieszkańców. W następnych latach na skutek działania ruchu Świetlistego Szlaku, terroru oraz masowych morderstw, ludność z małych miasteczek i wsi zaczęła szukać schronienia w Limie tworząc liczne slumsy na obrzeżach miasta.  Obecnie liczba ludności w Limie wynosi około 10 milionów co stanowi około  30% ludności całego Peru. Znaczna część mieszkańców Limy mieszka w slamsach, które gęstym pierścieniem otaczają stolicę. Warunki bytowe w tych miejscach są fatalne, większość „domów” nie posiada wody, pradu ani kanalizacji,

Katedra metropolitarna św. Jana Ewangelisty 

Catedral Basílica de la Virgen de la Asunción

Budowę katedry zainicjował Francisco Pizzaro, który osobiście położył pierwszy kamień pod budowę świątyni 18 stycznia 1535 roku. Trzy lata później powstał niewielki kościół zbudowany z suszonej cegły ze słomianym dachem. W następnych latach katedra była wielokrotnie przebudowywana i rozbudowywana, dlatego możemy znaleźć w niej mieszankę stylów architektonicznych takich jak późny gotyk, renesans, barok oraz ornamentykę mauretańską. Specjalna konstrukcja drewniano-trzcinowa, pokryta tynkiem  ma zmniejszyć ryzyko zawalenia się podczas zdarzających się kataklizmów i zabezpieczyć przed skutkami trzęsienia ziemi. Sufit ozdobiony stiukami ma sklepienie żebrowe i również jest wykonany z drewna. W nawach bocznych znajduje się 12 bogato zdobionych kaplic, z których każda stanowi dzieło sztuki sakralnej.

Fasada ma trzy wejścia, z czego środkowe największe nosi nazwę „drzwi przebaczenia”. Na fasadzie znajdują się w niszach figury apostołów oraz Najświętsze Serce Jezusa po środku.

Wchodząc do Katedry zaraz po prawej stronie znajduje się kaplica poświęcona Francisco Pizzaro. Francisco Pizzaro w 1541 roku został zasztyletowany przez spiskowców. Zmasakrowane ciało Pizzaro (jak podają opisy) owinięte w bawełniane prześcieradło zostało zakopane w ciemnym kącie świątyni przy blasku jedynie kilku świec i w obecności nielicznych wiernych służących. Tak pochowano Zdobywcę Peru, który jeszcze kilka godzin wcześniej był absolutnym panem tego kraju. Kilka lat później wykopane szczątki umieszczono w bogatej trumnie i przeniesiono  na poczesne miejsce w katedrze. W 1607 roku wobec uznania wielkich zasług jakie Pizzaro oddał Koronie hiszpańskiej, rozszerzając posiadłości kolonialne, sarkofag Pizzaro zostały przeniesione do osobnej kaplicy w Katedrze. W latach 80-tych ubiegłego wieku po przeprowadzeniu badań genetycznych potwierdzono, że są to kości Francisco Pizzaro.

Pałac Arcybiskupa  Palazio Arzobispal

W tej samej pierzei, co katedra stoi  Pałac Arcybiskupa, który znajduje się w tym miejscu od 1535 roku. Wyróżnia się on pięknie rzeźbionymi balkonami w stylu mauretańskim z drewna cedrowego, charakterystycznymi dla Andaluzji oraz bogato pokrytą ornamentami fasadą. To jednak rezultat przebudowy i rekonstrukcji dokonanej współcześnie. 

Bazylika i Klasztor świętego  Franciszka Convento de San Francisco

Monumentalny kompleks bazyliki i klasztoru pod wezwaniem świętego Franciszka z Asyżu jest jednym z największych i najlepiej zachowanych zespołów architektury sakralnej w Peru. Parcelę pod klasztor i kościół franciszkanów wyznaczył sam Pizarro w 1535 roku, ale przez ponad 10 lat nie było żadnego chętnego franciszkanina do osiedlenia się w tym miejscu i rozpoczęcia misji. Kościół, który możemy dzisiaj podziwiać został udostępniony wiernym w 1672 roku, a prace budowlane w klasztorze trwały jeszcze ponad pięćdziesiąt lat. Do najciekawszych i najcenniejszych dzieł sztuki znajdujących się w tym kompleksie należą: kopuła w stylu arabskim z drewna cedrowego wykonana bez użycia kleju i gwoździ, oryginalne płytki ceramiczne z Sewilli, 11 półcień przedstawiających „Pasję Jezusa” pochodzących z flamandzkiej szkoły Petera Paula Rubensa znajdujące się w muzeum.

Obraz „Ostatnia wieczerza” zawierający wiele elementów charakterystycznych dla kultury inkaskiej na przykład pieczona świnka morska na talerzu przed Jezusem zamiast baranka, papryczki, wino z czerwonej kukurydzy, niewielkie bichny chleba. Na obrazie znajduje się pies, który w kulturze inkaskiej oznaczał wierność. Nie sposób tutaj wymienić wszystkich eksponatów, które można podziwiać.

Katakumby – pod Bazyliką i klasztorem znajdowały się liczne piwnice, korytarze i tunele podobno łączące się z podziemiami innych budynków. Z czasem zaczęto wykorzystywać te pomieszczenia jako miejsce pochówku zmarłych. Bezimiennych nieboszczyków układano warstwami jeden na drugim i przesypywano wapnem. Obecnie szacuje się, że w podziemiach zostało pochowanych ponad 250 000 zmarłych na kilku poziomach. Do zwiedzania udostępniona jest część  najwyższego poziomu. Badania niższych poziomów jeszcze się nie rozpoczęły jak również nie rozpoczęto eksploracji podziemnych tuneli i korytarzy. Ta część zespołu kościelno-klasztornego nadal posiada wiele nieodkrytych tajemnic.  

                                                                              

Ciąg dalszy zwiedzania niezwykle ciekawych miejsc w Limie, stolicy Peru w następnej części. W tej części było o dwóch najważniejszych miejscach kultu religijnego w Limie. W następnej części wyruszymy do muzeów na spotkanie z kulturą i historią kraju Inków.

Dziękuję, że jesteś ze mną :).

Mam nadzieję, że zainteresował Cię mój wpis.

Czy chcesz zadać jakieś pytanie? Może napisać coś miłego? A może masz jakieś uwagi do tekstu ?

Śmiało, poniżej możesz to zrobić!

Jeśli podobał Ci się ten wpis, możesz udostępnić go znajomym. 

Dziękuję

Ola

Zapraszam do polubienia mojej strony na Facebooku, dzięki której możesz być na bieżąco z moimi wpisami z kolejnych podróży.

www.facebook.com/seniorturysta1