WIETNAM Sajgon zwany Ho Chi Minh

Listopad 2023 r.

Sai – oznacza drewno opałowe, chrust, Gon – gęste lasy drzew wełniakowych otaczających kiedyś miasto. Sajgon był stolicą Wietnamu Południowego, a od 1976 roku nosi nazwę Ho Chi Minh od nazwiska charyzmatycznego przywódcy Wietnamu Północnego. Nazwa Sajgon nadal jest używana przede wszystkim dla centrum miasta. Określenie „ale Sajgon….” w naszym języku potocznym oznacza totalny bałagan i właśnie takie jest to miasto. Miliony motocykli poruszające się we wszystkich możliwych kierunkach tworzą totalny chaos.

Przelot z Europy do Sajgonu trwa ponad 12 godzin. Niewątpliwie jest to najtrudniejszy etap podróży. Ja ściągam sobie na komórkę kilka filmów z Netfixa i oglądam, ale ile można ? Na monitorach umieszczonych w poprzedzających nas fotelach można oglądać filmy, słuchać muzykę, znaleść odpowiednią grę lub obserwować czy daleko mamy jeszcze do celu naszej podróży. Podczas lotu otrzymujemy dwa ciepłe posiłki do których można wypić wino, a nawet szampana. I tak jakoś mija te 12 godzin. Trzeba się liczyć z tym, że długie siedzenie w bezruchu może wywołać spuchnięcie nóg. Aby poprawić krążenie przed startem dobrze jest połknąć acard lub aspirynę, ale radzę skonsultować to z własnym lekarzem. Dobrym rozwiązaniem są również skarpety kompresyjne na stopy i łydki, zwiększające krążenie krwi w nogach.

12,5 godzin w samolocie Vietnam Airlines

Muzeum pozostałości wojennych (War Remnants Museum)

Konflikt pomiędzy Wietnamem Północnym i Południowym rozpoczął się w 1956 roku, a oficjalnie zakończył w kwietniu 1975 roku. Działania wojenne trwały bez mała 20 lat, w które zaangażowanych było wiele krajów. Wojna rozlała się na sąsiednie kraje Kambodżę i Laos. Łącznie po obu stronach konfliktu zginęło ponad dwa miliony ludzi, a kilka milionów było rannych z trwałymi uszkodzeniami ciała.

Muzeum Pozostałości Wojennych mieści się w trzy poziomowym budynku, w którym znajduje się stała ekspozycja zawierająca liczne mapy, opisy, wspomnienia oraz rysunki. Największe wrażenie robi kolekcja 275 zdjęć wykonanych przez 134 reporterów z 11 krajów, którzy zginęli podczas działań wojennych w Wietnamie. Fotografie obrazują ogrom tragedii z jaką musiała się zmierzyć ludność cywilna całego Wietnamu. Większość zdjęć jest bardzo drastyczna. Wystawa fotografii jest niejako hołdem dla zawodu korespondenta wojennego.

W latach 1961 – 1971 armia amerykańska przeprowadziła ponad 19 tysięcy nalotów rozpylając około 80 milionów litrów substancji toksycznych na 26 tysięcy wiosek, co stanowiło ponad 1/4 powierzchni południowego Wietnamu.

Na placu wokół muzeum wystawione są czołgi, wozy opancerzone, helikoptery i inne sprzęty wojskowe. Przed wejściem znajduje się dzwon wykonany z części pocisku o masie 230 kilogramów. Dzwon ten pierwotnie był częścią pagody w której składane były ciała zmarłych na skutek nalotów. W 1994 roku świątynia zebrała fundusze na wykonanie nowego dzwonu, a ten został przekazany do muzeum. Uderzając w dzwon oddajemy cześć wszystkim ofiarom tej tragicznej i bezsensownej wojny.

Bazylika Katedralna Notre Dame w Ho Chi Minh (Notre Dame Cathedral of Sajgon)

Właściwa nazwa to Bazylika Katedralna Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia. Katedra znajduje się w centrum miasta.

Pierwszy kościół katolicki wybudowany w 1863 roku przez francuskich kolonialistów był wykonany z drewna i nosił nazwę „Kościół Sajgonu”. Niestety w krótkim czasie termity dokonały ogromnych zniszczeń w konstrukcji i całość groziła zawaleniem. Kościół zamknięto, a msze odbywały się w pomieszczeniach Pałacu Francuskiego Gubernatora. Szybko podjęto decyzję o budowie nowego murowanego kościoła i już w kwietniu 1880 roku odbyła się uroczystość poświęcenia i zakończenia budowy. W 1895 roku dobudowano dwie dzwonnice, każda z nich o wysokości 58 metrów z sześcioma dzwonami z brązu o łącznej wadze 29 ton. Wszystkie materiały do budowy katedry zostały sprowadzone z Francji. Ceglane, jasnoczerwone płytki, którymi wyłożona jest cała fasada wyprodukowano w Tuluzie. Podczas kolejnych remontów i napraw oryginalne francuskie płytki zastępowane są wietnamskimi. Podczas II wojny światowej wybite zostały wszystkie witraże, które na wiele lat zastąpiono zwykłymi szybami. Firma z francuskiego miasta Chartes wykonuje 56 witraży, które wkrótce zostaną zamontowane.

W 2005 roku zauważono, że Figura Matki Boskiej stojąca na placu przed katedrą zaczęła płakać. Ta wiadomość przyciągnęła tysiące ludzi, powodując wstrzymanie ruchu wokół katedry. Najwyższe duchowieństwo kościoła katolickiego nie potwierdziło tych informacji. Tym niemniej tłum modlił się przez kilka dni i byli tacy, którzy zauważyli spływająca łzę po prawym policzku.

Podczas mojej wizyty w Sajgonie katedra była zamknięta z powodu prac konserwatorskich.

Opera Miejska w Sajgonie (Sajgon Municipal Opera Hause)

Budynek oddany do użytku w 1900 roku o kształcie przypominającym paryską Operę Garnier jest klasycznym przykładem francuskiej architektury kolonialnej. Początkowo spełniała swoją funkcję wystawiając słynne opery dla coraz większej liczby Europejczyków przybywających do Sajgonu. Niestety z czasem ogromną konkurencją odciągającą widzów stały się liczne puby, kluby nocne, sale taneczne oraz frywolne rewie. Budynek uszkodzony podczas nalotu w czasie II wojny światowej, przez pewien czas służył jako schronienie dla francuskich cywili. Odbudowany w 1954 roku został przeznaczony na obrady Zgromadzenia Ludowego. Po zjednoczeniu Wietnamu w 1976 roku budynkowi przywrócono jego pierwotną funkcję. Z okazji 300 rocznicy założenia Sajgonu władze miejski zleciły odrestaurowanie fasady teatru. Najczęściej w operze wystawiane są dla turystów pokazy grupy AO opowiadające w sposób humorystyczny o życiu Wietnamu.

Siedziba Komitetu Ludowego Miasta Ho Chi Minh (City Hall Sajgon)

Były Ratusz w Sajgonie obecnie jest siedzibą Komitetu Ludowego. Budynek w stylu renesansowym, oddany do użytku na przełomie XIX i XX wieku, wzorował się na wybudowanym dwadzieścia lat wcześniej paryskim ratuszu położonym przy placu de l`Hotel de Ville. Elewacja budynku stanowi połączenie różnorodnych dekoracji, z których najbardziej znana jest znajdująca się pośrodku fasady płaskorzeźba Marianny, nawiązującej do architektury III Republiki Francuskiej. Od 1975 roku mieści się tu Komitet Ludowy Miasta Ho Chi Minh. Podobno wnętrze budynku jest wyposażone w antyczne meble, a ściany i sufity pokryte są fantastycznymi freskami. Niestety pomieszczenia budynku nie są udostępnione dla turystów. Wieczorem Ratusz jest pięknie oświetlony. Przed budynkiem usytułowany jest pomnik Ho Chi Minh.

Poczta Centralna w Sajgonie (Central Post Office)

Budynek z końca XIX wieku jest mieszaniną różnych stylów architektonicznych. Duże półkoliście zakończone okna, jasnożółta fasada bogato zdobiona białymi stiukami z dużym zegarem nad obszernym wejściem sprawia, że budynek bardziej wygląda jak dworzec kolejowy niż siedziba poczty. Będąc wewnątrz miałam przed oczami paryską galerię d`Orsay, tyle, że w mniejszej skali. Przy wejściu po prawej i lewej stronie stoi rząd zabytkowych kabin telefonicznych do połączeń międzynarodowych. A nad nimi znajdują się stare oryginalne mapy Sajgonu oraz Wietnamu. Lady do obsługi klientów i kafelki na podłogach są oryginalne i gdyby nie duży obraz Wujka Ho (Ho Chi Minh), to rzeczywiście można by mieć wrażenie, że przenieśliśmy się o dobre 120 lat wstecz. W jednych informatorach budynek poczty przypisywany jest pracowni architektonicznej Gustava Eiffela, który zasłynął projektem wieży Eiffla w Paryżu. Inne przewodniki podają, że projektantem był architekt Marie-Alfreda Foulhouxa.

Kościół św. Franciszka Ksawerego (Cha Tam Church)

Kościół na pierwszy rzut oka niewiele się różni od europejskich kościołów katolickich. Po bliższym przyjrzeniu się można zauważyć wiele elementów chińskiej kultury. Nad zegarem nazwa kościoła zapisana jest chińskimi znakami, ramiona krzyża zakończone są pączkami lotosu, a na gzymsach ustawione są charakterystyczne chińskie wazy. Niestety wejście do kościoła było zamknięte ze względu na prace konserwatorskie.

Święty Franciszek Ksawery został obrany patronem kościoła ponieważ w dniu jego święta w 1900 położono kamień węgielny pod budowę nowej katolickiej świątyni. Dwa lata później odbyła się uroczystość poświęcenia kościoła, którego pierwszym wikariuszem został ojciec Pierre d`Assou, duchowny chińskiego pochodzenia, którego ludzie nazywali Cha Tam. W kolejnych latach Cha Tam wybudował szkołę, przedszkole, ochronkę, jadłodajnię. Prowadził zbiórkę pieniędzy na rozbudowę parafii i niesienie pomocy ubogim. Zmarł w 1934 roku i został pochowany przy bramie wejściowej. A sam kościół bardziej znany jest pod nazwą Cha Tam niż Świętego Franciszka Ksawerego.

Pagoda Thien Hau (Ba Thien Hau Temple)

W samym centrum Sajgonu znajduje się najstarsza chińska pagoda w mieście. Oprócz ogromnej wartości historycznej i architektonicznej jest miejscem gromadzenia się oraz wzajemnego wsparcia Chińczyków i Wietnamczyków chińskiego pochodzenia. Cała świątynia oraz to co się w niej znajduje, poczynając od drewna na konstrukcje, a skończywszy na misach na kadzidełkach jest sprowadzona z Chin.

Do świątyni wchodzi się przez niewielki dziedziniec, którego strzegą dwa lwy. Pagoda Thien Hau jest zbudowana w stylu chińskich świątyń, składająca się z czterech kolejno połączonych dziedzińców. Trzy stanowią przedsionki przed najważniejszym pomieszczeniem, gdzie znajduje się główny ołtarz z świętą figurą Thien Hau (w wierzeniu chińskim Mazu). W odsłoniętych częściach dziedzińca znajdują się kadzielnice oraz niezwykłe porcelanowe dioramy zdobiące dach przedstawiające postacie aktorów, demonów, zwierząt, żeglarzy, żołnierzy itp.

Posąg Thien Hau (Mazu) ma wysokość metra i wykonany jest z jednego kawałka drewna. Thien Hau, która żyła podobno pod koniec X wieku, a po śmierci stała się czczona jako bóstwo opiekuńcze chińskich marynarzy oraz rybaków. Po prawej umieszczona jest figura Kim Hoa Nuong – bóstwa odpowiedzialnego za płodność i zdrowe narodziny dzieci. Po lewej usytuowana jest posąg Long Mau Nuong zwanej smoczą matką, która jest bóstwem odpowiedzialnym za plony i uprawy rolnicze.

W pagodzie możemy zobaczyć 7 posągów bóstw, 6 kamiennych posągów, 9 stel, 4 kadzielnice z brązu, 1 kadzielnica kamienna, ponad 40 płaskorzeźb i wiele innych artefaktów o wartości historycznej i muzealnej.

Wyjątkowym miejscem jest główny dziedziniec, gdzie zawieszane są spiralne kadzidełka. Za odpowiednią opłatą można kupić kadzidełko, wypisać karteczkę z życzeniem. Następnie zapalona spiralka zostaje zawieszona nad dziedzińcem, a nam pozostaje nadzieja, że całe kadzidełko się wypali i bogini Thien Hau spełni nasze oczekiwania.

Bazary

W Sajgonie jest kilka dużych bazarów, ale handel odbywa się wszędzie i całą dobę na okrągło. Można kupić wszystko i również zjeść wszystko jeżeli się nie boimy .

Szkoła Podstawowa Hao Binh

W pobliżu Bazyliki Katedralnej Notre Dame jest szkoła podstawowa. Pewnie bym jej nie zauważyła, gdyby nie głośny śpiew dzieci. Postanowiłam zajrzeć do środka. Zostałam bardzo miło przyjęta uśmiechami dorosłych i dzieci, które chętnie pozowały do zdjęć. Bardzo miła i sympatyczna wizyta.